Novedades

Tarihe malolmuş büyük şahsiyetlerin vermiş oldukları mücadeleleri anlayabilmek, onların hangi şartlar altında yetiştikleri, hangi ortamlarda çocukluk ve gençliklerinin geçtiği, bu ortamlar içerisindeki fonksiyonlarını ve inkılaplarını görüp değerlendirebilmek için, mücadele dönemlerinden önceki dönemi de çok iyi bilmek gerekir. Şüphesiz tarih içinde kendisine verilen görevi ifa etmesi bakımından insanların en büyüğü, en cesuru ve örnek alınacak şahsiyetlerin ilki, Allah'ın son peygamber olarak seçmiş olduğu Hz. Muhammed (s.a.s)dir.

Süleyman'ın Özdeyişleri, Davut'un oğlu Kral Süleyman tarafından yazılmıştır. Bu kitapçık yaşlı adamın gençlere öğütleri niteliğindedir. Hikmet ve hikmetsizlik, adalet ve adaletsizlik, dürüstlük ve hilekârlık, çalışkanlık ve tembellik, incelik ve kabalık konularında yapmaları gerekeni öğütleyerek tersi durumlarda başlarına gelecekler hakkında onları uyarır.

Peygamberler tarihi, gün tarihinden ayrılması mümkün olmayan, insanı doğru yola yönelten bir tarih bilgisidir. Bu tarihi bize Kur'an öğretmekte, Hz. Muhammed (s.a.s) de yorumlamaktadır. Bu özelliklere sahip bir tarih kültürü, insanın yaşam rehberidir. Bu nedenle her seviyedeki insan, ister yöneten ister yönetilen olsun, bu tarihi iyi bilmelidir ki Allah'tan başkasına kul olmasın! Çünkü kendilerine itaat edilen insanların çoğu, insanı yanlış yola götürür. Bu nedenle bizim rehberimiz başta Peygamberimiz olmak üzere tüm peygamberlerin gösterdiği yol olmalıdır.

ElMünkızmine'ddalâl, Gazâlî'nin kendi düşünce dünyasındaki büyük değişim ve gelişim sürecini anlattığı eseridir. Bu eser, İslâm kültüründe örneğine az rastlanır bir otobiyografi olması yanında V. (XI.) yüzyıl İslâm dünyasının inanç ve fikir hareketlerini değerlendiren ve daha da önemlisi, felsefî anlamda şüpheciliği o güne kadar benzeri görülmemiş bir şekilde temellendiren muhtevası ile İslâm düşünce tarihinin en özgün ürünlerinden biridir.

Halikarnas Balıkçısı bu kitabında, bu diyarın gerçek varislerinin bizler olduğunu, ama bunu dört bucağa mirasyedice saçtığımızı dile getirir. "Osmanlı Devleti zamanında dünyanın yedi harikasının elle tutulur sanat kalıntıları, babalarının mallarıymış gibi şimdi Batı'nın çeşitli müzelerindedir" diye de ayrıca belirtir. Bugün Anadolu'da yaşayan bazı geleneklerin kökeni, sandığımızdan da eskilere dayanıyor. Anadolu Tanrıları kitabında bizleri aydınlatan Halikarnas Balıkçısı, KYBELE (kurban) törenlerinin ayrıntılarını veriyor.

"Dünya tanrısı çıldırmış, bir erkek ve bir kadın dışında bütün yaşamı yok etmişti. Toprak bir kafatası gibiydi, çukurları kuru, nehir yatakları gri, yüzeyi maden griliğinde. Kadınla erkek gözyaşlarıyla suladı toprağı ve tekrar verimli kıldı, böylece yaşam geri döndü dünyaya." Halil Cebran'ın Dünya Tarihi adlı kitabı yukarıdaki tek tanrı idölünü kıran ve bu sayıyı üçe çıkaran üçlü bir duygu yoğunluğu taşıyor: Güce olan inanç, dünyayı yönetme isteği ve 'Bugün'e duyulan yüce Aşk.

Eski Antlaşma'da yer alan 39 kitap, içerik ve biçim açısından dört sınıfa ayrılır: Yasa kitapları: Yahudiler'in "Tora" diye tanımladığı bu kitaplar, Kutsal Kitap'ın ilk beş kitabıdır. Genelde Musa'nın beş kitabı olarak bilinir. Bunlar, Kutsal Kitap'taki sırasıyla: Yaratılış, Mısır'dan Çıkış, Levililer, Çölde Sayım ve Yasa'nın Tekrarı'dır. Tarihsel kitaplar: Yeşu, Hakimler, Rut, I. ve II. Samuel, I. ve II. Krallar, I. ve II. Tarihler, Ezra, Nehemya, Ester'dir. Özdeyiş ve şiir kitapları: Eyüp, Zebur (Mezmurlar), Süleyman'ın Özdeyişleri, Vaiz, Ezgiler Ezgisi.

27 kitaptan oluşan İncil(Yeni Antlaşma) Grekçe yazıldı. İlk 4 kitap İsa'nın yaşamını, ölüm ve dirilişiyle ilgili bilgileri içermektedir. Bunları izleyen Elçilerin İşleri kitabı, İsa'nın ölümünden sonra elçilerin bu öğretiyi yaymak için yaptığı işleri anlatır. İncil'de yer alan mektuplar, İsa Mesih'in elçileri ve yakın takipçileri tarafından, ilk inanlı topluluklarına yol göstermek amacıyla Tanrı'nın esiniyle yazıldı. Son kitap Vahiy, inanlıları sıkıntılar karşısında cesaretlendirir ve gelecekteki olayları simgelerle açıklar.

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre için­de farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı. Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarış­lar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılma­sı için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi.