Για να μειωθούν οι πλαστικές φιάλες που φτάνουν στο περιβάλλον, θα πρέπει να συντρέξουν πολλές προϋποθέσεις. Καταρχάς να αλλάξουμε εμείς, οι καταναλωτές, συνήθειες. Να αγαπήσουμε το νερό της βρύσης και να συνηθίσουμε να γεμίζουμε το δικό μας ποτήρι ή μπουκάλι. Έπειτα θα πρέπει να το θελήσουν οι εταιρίες, οι οποίες σήμερα ανακοινώνουν μεν τους φιλόδοξους στόχους τους, αλλά δεν ξέρουμε αν θα τους φτάσουν – ούτε πώς θα μετρηθεί το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους. Για την ώρα, αντιστέκονται στο να αυξήσουν το ποσοστό του επαναχρησιμοποιούμενου pet για λόγους αισθητικής. Επειδή θέλουν τα προϊόντα τους να πωλούνται σε γυαλιστερά, καθαρά πλαστικά και το επαναχρησιμοποιούμενο Pet δεν έχει την ίδια όψη. Τέλος, θα πρέπει να συνεργαστούν όλοι -επιχειρήσεις, τοπική αυτοδιοίκηση και φορείς της ανακύκλωσης- αρχικά για τη συγκέντρωση αυτού του υλικού προς επανάχρηση και έπειτα για την ορθή διαχείρισή του.  

Δεν είναι απλό, αλλά θα πρέπει να το κάνουμε. Τα πλαστικά μπουκάλια είναι φτιαγμένα από πετρέλαιο. Και βρίσκονται παντού. Θα μπορούσε κανείς να πει πως αποτελούν τη μεγαλύτερη διαρροή πετρελαίου στο περιβάλλον. Το εμφιαλωμένο νερό χρειάζεται 2000 φορές  περισσότερη ενέργεια από ότι το νερό της βρύσης για να φτάσει στο ποτήρι μας. Κι ένα πλαστικό μπουκάλι χρειάζεται περίπου 450 χρόνια για να διαλυθεί πλήρως. Οι αριθμοί μας δείχνουν τον δρόμο.