عیسی بر صليب فرمود، تشنه‌ام. او مانند ما از هر‌لحاظ وسوسه شد بدون اينکه گناه کند. پس با‌دليری به تخت فيض نزديک شويم تا رحمت يافته و در وقت احتياج از او فيض يابيم.‏

عیسی بر صليب گناهان ما را بر خود گرفت و به‌طور موقت جدايی از خدا را تجربه کرد. اما کسانی که عيسای خداوند را به‌عنوان منجی خود در این جهان قبول نکنند، برای هميشه از خدا جدا خواهند بود.‏

به‌خاطر کار عظیم عیسی بر صليب و محبت عجيب خدا، ما اجازه داریم به‌ درگاه خدا وارد شويم و او را پدر خطاب کنیم. واقعيت آنچه عيسی بر صليب متحمل شد، باید برای ما انگیزۀ داشتن زندگی مقدس باشد.‏

عيسی بر صليب با صدای بلند فرياد کرد، خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی؟ به‌خاطر رنج عیسی بر صليب، جدایی ما از خدا برطرف شد و حالا منجی ما عيسی، نزد خدای پدر برای ما شفاعت می‌کند.‏

عیسی به‌عنوان پسر مریم نمی‌توانست مریم را فدیه کند، اما به‌عنوان پسر خدا می‌توانست مریم را فدیه کند. جدایی از مریم باعث شد تا عیسی بر صليب جريمۀ گناهان مادرش و جهانيان را با خون خود بپردازد.‏

عيسی بر صليب به مادرش مريم که پهلوی شاگردش يوحنا ايستاده بود فرمود، مادر، اينک پسرت. سپس دربارۀ مريم به شاگردش فرمود، اينک مادرت. ما بايد وظيفۀ خود را در‌مورد والدين‌ خود انجام دهيم.‏

عیسی مسيح، نه تنها پادشاه و نجات‌دهنده است بلکه دوست گناهکاران می‌باشد. اگر به گناهکار بودن خود اعتراف و توبه کنیم و به مسيح ايمان آوريم، او دوست هميشگی ما شده و هرگز ما را ترک نخواهد کرد.‏

تنها، اعتراف به اين واقعيت که عيسی خداوند و نجات‌دهنده است کافی نیست. باید شخصاً به گناهکار بودن و درماندگی خود اقرار کنیم و قلباً به مسيح خداوند و مرگ و قيام او ايمان بياوريم تا او ما را نجات دهد.‏