Esther Vermeulen is als 3e jaars theologiestudent op de Fontys Hogeschool helemaal op haar plek. Ze mag zichzelf zijn, terwijl ze strubbelt met haar mentale gezondheid. “Ik was niemand, wel soms mijn ouders, soms het zusje van, soms aanhang van. Nu heb meer vertrouwen in mezelf, hoewel ik ook nog wel eens twijfel.” Ze omschrijft zichzelf als feminist, creatief en muzikaal en een “diep voelend persoon”. Als ze zingt, voelt ze God in haar. “Hij is een onderdeel van wie ik ben en is aanwezig bij de zoektocht naar mezelf. “Die tocht is een soms achtbaanrit, waarin de ontdekking van mijn verslavingsgevoeligheid voor eten, kleding en shoppen een nieuwe insteek vormt.” Zij is panseksueel, valt op een persoonlijkheid. Dat lijkt weer een andere zoektocht. “Maar God is liefde en iedereen mag van elkaar houden.” Walther en Rick zijn in gesprek met Esther over haar staan in de wereld en manier van geloven. Een soms verrassend gesprek, uitgebracht bij DEZINNEN.

Renske van der Togt ging na haar studie psychologie bij het bedrijf van Danone stage lopen bij de afdeling interne communicatie. Nu werkt ze daar als HR-adviseur. In haar leeftijdsgroep is er veel burn-out, zij leert ervan. Op het thema verwondering en dankbaarheid slaat ze meteen aan. Toch is genieten en tot rust komen een lastig ding. Ze wil het heel graag, maar in welke vorm is lastig. En kloosters dan, zijn die voor haar toegankelijk? “Ik weet het niet. Ik ben niet zo goed met rust en stilte; ik wil iets te doen hebben. Misschien een paar dagen, maar het is niet zo van deze tijd.” Alleen op vakantie gaan in de drukte van de stad voelt voor haar meer als een retraite, en het leidt af. “Ik ga naar de kerk, ben al 15 jaar acoliet, maar ik vind het lastig om precies met het verhaal van de kerk mee te gaan. Het hoeft niet altijd God of Jezus te heten, maar bijvoorbeeld wel het engeltje op mijn schouder. Dingen gebeuren ook altijd met een reden. In de kerk kom ik tot rust, ben ik met mezelf bezig of ik observeer mensen en kan daar vreugde in vinden.” Walther en Rick luisterden naar Renske en haar chain of thoughts. Een vlot lopend gesprek, dat voorbij is voordat je het door hebt. Speciaal uitgebracht bij DEZINNEN.

Veronique Lubach, 3e jaars student bestuurskunde, vindt het niet altijd makkelijk om keuzes te maken. Advies vragen aan naasten om je heen vindt ze heel belangrijk, maar voor echte keuzes wil ze de stilte ingaan. In haar binnenkamer gaan en God vragen: “Heer, zegt u het maar.” Zij organiseert dat, neemt bewust wat tijd om stil te zijn in de kapel in het huis waar zij woont, en ‘zoekt daar Jezus op.’ Of ze slaat de Bijbel open voor advies. Ze is van huis uit katholiek: “Ik kan me niet voorstellen dat er geen God is. Ik heb een relatie met God opgebouwd, en zie God als een bron van liefde. Hij heeft al het goede in ons gelegd en laat het kwade bij ons toe – met onze vrije wil- om ervan te leren.” Walther en Rick luisteren naar Veronique over haar manier van geloven. Een bewogen gesprek over alles onder controle willen hebben, sturing krijgen van de Geest, Gods aanwezigheid en het oplossen van dilemma’s door onderscheiding, uitgebracht bij DEZINNEN.

Minou Jutte is tweede jaars student verpleegkunde en stagiair bij de thuiszorg. Ze vindt dat de jongeren van nu meer aan zichzelf denken, dan aan de mensen om zich heen. Ze helpt graag mensen en vindt dat het mooiste om te doen. Maar nieuwe contacten zijn best spannend, ook al zijn de meeste mensen erg dankbaar. En, “Er is wel veel eenzaamheid.” Ze heeft het gevoel dat God altijd bij haar is, een “vriend met een hoofdletter. Ik sta er niet alleen voor. Dat is een gevoel.” Tijd voor vrienden maken is belangrijk, dus ook tijd voor God. Doordat ze deel uitmaakt van een gezellige, parochiële jongerengroep kan ze ook vragen stellen over het geloof én een daklozenmaaltijd verzorgen. “Je moet omkijken naar je naaste.”Walther en Rick laten Minou aan het woord over haar rol als vriendin, verzorgende en hulpleider bij scouting. Een rustig en onderhoudend gesprek, uitgebracht bij DEZINNEN.

“Op school is er niet meer aandacht voor het slavernijverleden dan een hoofdstuk in een geschiedenisboek”, aldus Célestine van Swieten, die als licht getinte teener (moeder Surinaams, vader Nederlands) zelf niet met discriminatie te maken heeft. Wel ervaart ze bij drie van haar medeleerlingen, die donkerder zijn, racisme en discriminatie. Zij kunnen niet wegduiken. Maar het is moeilijk om er over te spreken. Toen ze -samen met een vriendin- een debat wilde organiseren over excuses voor slavernij, trok haar vriendin zich terug, omdat ze dacht dat anderen zouden denken: “Daar heb je dat Surinaamse meisje weer.” Aan Walther en Rick vertelt Célestine ook over haar geloof: “Iedereen is gelijk en gelijk geschapen. We moeten elkaar met waardigheid behandelen. Het is jammer dat de polarisatie toeneemt.” Een gesprek om over na te praten. Niet voor niets uitgebracht bij DEZINNEN.

Sophie van den Burg was 18 jaar toen ze moeder werd. Na een hectische periode lijkt nu alles op de rails te komen. Ze leerde authentiek te zijn: “Ik besef meer wat mijn eigen standpunten zijn. En weet: ik ben goed zoals ik ben.” Ze wil ook meer luisteren naar haar ‘innerlijke stem’ en God vragen om haar te leiden. “Sinds mijn dochtertje er is, ben ik meer met God bezig.” Aan Walther en Rick vertelt Sophie dat geloven een groeiproces is om de juiste weg te vinden. BIJZINNEN podcasts, niet voor niets uitgebracht bij DEZINNEN.

Rebecca Mariadassan kan zich verwonderen over de kracht die kankerpatiënten uitstralen. Als verpleegkundige in opleiding werkt ze in het ziekenhuis. Ze vertelt over de professionele en vriendschappelijke band die ze met mensen opbouwt. Dat is best heftig, maar “ik verbaas me over hoe positief doodzieke mensen in het leven staan.” Over geloof spreekt ze alleen met haar collega’s: “Het is dankbaar werk, wij worden gedragen.” Aan Walther en Rick vertelt Rebecca ook over haar eigen ziekenhuisopname, en wat dat met haar deed als verpleegkundige. BIJZINNEN podcasts, niet voor niets uitgebracht bij DEZINNEN.