Episodios

  • Διαλογισμός και αυτογνωσία, επίγνωση και αυτοεπίγνωση

    Διαλογισμός και αυτογνωσία, επίγνωση και αυτοεπίγνωση
    Sep 26 2024
    Άκουσα σήμερα σε βίντεο στο ίντερνετ μια έμπειρη κυρία να λέει: "Κάντε διαλογισμό τουλάχιστον 3 ώρες κάθε μέρα". Ο Αμερικανός παρουσιαστής κουβανικής καταγωγής τρόμαξε όταν σκέφτηκε το κοινό του. Αλλά η κυρία έχει απόλυτο δίκιο. Στην πραγματικότητα, πρέπει να τον επεκτείνουμε σε όλη την ημέρα, κάθε μέρα, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως στεκόμαστε, πως περπατάμε, πως μιλάμε, πως παίρνουμε και πως δίνουμε, πότε είμαστε ήρεμοι και πότε όχι. Πότε είμαστε φλύαροι και πότε σιωπούμε. Και εαν αφήνουμε τα πράγματα που κάνουμε να καθοδηγούνται από τις παρορμήσεις μας ή από ψυχαναγκασμούς. Οι παρορμήσεις έχουν λόγο να υπάρχουν. Είναι κι αυτός είναι ένας τρόπος που οι ενέργειες του σώματος επικοινωνούν με το νου μας. Πρέπει να έχουμε επίγνωση. Οι ψυχαναγκασμοί είναι σαν μια μικρή τρέλα, κάτι μανιακό που έχει καταλάβει το λογικό μας μέρος, κάποιοι λένε τον ορθολογικό τρόπο σκέψης, δράσης και αντίδρασης σε παρορμήσεις και ερεθίσματα από το περιβάλλον.Αυτό εννοεί στην πραγματικότητα η κυρία με την χρήση του όρου "διαλογισμός". Διαλογισμός είναι κάθε σκόπιμη προσπάθεια, άσκηση, συνειδητότητας. Επομένως, είναι λογικό όταν ξεκινάμε αυτή την άσκηση να καθόμαστε σε ένα ασφαλές και ήσυχο περιβάλλον, σε όρθια θέση σώματος, ακίνητοι αλλά με μισάνοικτα μάτια, για να μην μας πάρει ο ύπνος. Παρατηρώντας τη λειτουργία της αναπνοής μας ή τους χτύπους της καρδιάς μας ο νους συγκεντρώνεται εκεί αντί για άλλες σκέψεις. Έτσι μπορούμε να ξεκινήσουμε τον διαλογισμό ανά πάσα στιγμή. Αλλά η διαδικασία δεν μένει εκεί ούτε πρέπει να τελειώσει στον αυτοσκοπό. Φυσικά, είναι μια αργή διαδικασία, αλλά πρέπει να έχει και έναν σκοπό που ξεκινάει από την ζωτική ενέργεια του σώματος, περνάει μέσα από όλες του τις λειτουργίες επιστρέφει και συνεισφέρει στη ζωή, καθώς είμαστε εδώ για να ζήσουμε και όχι για να αρνηθούμε τη ζωή. Σ' αυτό πιθανόν καταλήγουν κάποιοι άνθρωποι, χωρίς όμως να έχουν συνείδητοποιήσει όλες των εναλλακτικές της ζωής. Αν όλοι οι καλοί άνθρωποι σταματήσουν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, σταματήσουν να εμπλέκονται σε οτιδήποτε μπορεί να τους αναστατώσει ή να τους οδηγήσει έξω από αυτό το ασφαλές και ήσυχο δωμάτιο όπου εισέρχονται στο διαλογισμό, τότε όλοι οι καλοί άνθρωποι θα ζούσαν σε μια ασφαλή και ήσυχη φούσκα. Ακόμη και αν ήταν δυνατόν να επιβιώσουν με αυτόν τον τρόπο, τότε η καλοσύνη θα μεταφραζόταν σε αχρήστευση όλων των υπέροχων δυνατοτήτων της ζωής μέσα από το σώμα και τις λειτουργίες του. Είμαστε εδώ για να διευρύνουμε το φάσμα των επιλογών και των δυνατοτήτων και όχι για να το περιορίζουμε. Στην πραγματικότητα, είμαστε σε μια τεράστια περιπέτεια νοήματος κι ευτυχίας ερευνόντας έννοιες κι εξαντλώντας τις δυνατότητές μας. Έτσι πρέπει να εξερευνήσουμε και την έννοια του διαλογισμού, ομοία να εξετάσουμε την ...
    Más Menos
    7 m
  • Εσένα, ποιος είναι ο τόπος σου;

    Εσένα, ποιος είναι ο τόπος σου;
    Sep 6 2024

    Όποια και αν είναι η ζωή ενός ανθρώπου, ο ρόλος που κατέχει στον τόπο που ζει, η υγεία και η αφθονία που διαθέτει, τα γεγονότα και οι περιστάσεις της προσωπικής του ιστορίας, ακόμα και η χώρα στην οποία ζει και όλα όσα συναντά, καλά και κακά, συσχετίζονται με το επίπεδο της Ύπαρξής του, με το εύρος των Κινήσεών του, με το βάθος της Έκφρασής του.
    Αυτός που είναι φτωχός ασυναίσθητα παρακολουθεί μαθήματα, σπουδάζει και περνάει εξετάσεις, στη φτώχεια. Μαθαίνει την φτώχια. Αυτός που χάνει τον απασχολεί, μαθαίνει, από την απώλεια. Αυτός που υποφέρει τον απασχολεί ο πόνος. Μαθαίνει μέσα από τον πόνο. Γιατί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο καθένας αυτός είναι ο τόπος του. Εκεί όπου υπάρχει, κινείται, και μαθαίνει. Αλλά και αυτό που εκφράζει. Μέσα από αυτό κατανοεί κσλύτερα, ρυθμίζει την ενέργειά του, είναι αυτό που εκδηλώνεται στην ύπαρξή του.
    Τα εξωτερικά γεγονότα, ακόμη και ο φυσικός τόπος, δεν είναι παρά υλοποίηση, εκδήλωση, πραγματοποίηση εσωτερικών καταστάσεων, ο μαγικός καθρέφτης του επιπέδου της Κατανόησης και Ύπαρξης, του τρόπου σκέψης του Καθενός. Η αντανάκλαση της Αντίληψης και η Εκδήλωσή της. Η ζωή σου είναι αδιάψευστη πραγματοποίηση του τι οραματίζεσαι μέσα από ό,τι αντιλαμβάνεσαι, εάν είσαι σε θέση να παρακολουθείς τι σου συμβαίνει, ή τι σε απασχολεί, όταν δεν είσαι σε θέση να επιλέξεις τον τόπο και την παρατήρησή σου, ή τι σου αποσπά την προσοχή περισσότερο από καθετί άλλο, όταν δεν υπάρχει καν γείωση. Για τον καθένα είναι οι εσωτερικές του καταστάσεις, το καθολικό Τοπίο του εν δράση.
    Ο καθένας καταλαβαίνει κάποια στιγμή αν βρίσκεται στον λάθος ή στον σωστό τόπο στη ζωής του, αλλά οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν αν βρίσκονται στον λάθος ή στον σωστό τόπο μέσα στον εαυτό τους. Που κινούνται, πως κινούνται, μέσα από τι μαθαίνουν, τι τους τραβάει τη προσοχή, τι τους ρυθμίζει την ενέργεια. Όπως στο ραδιόφωνο. Κάθε σταθμός έχει συχνότητα και χαρακτηριστικό περιεχόμενο.
    Más Menos
    3 m
  • Υπάρχει αντίδοτο στην σιωπηλή δυστυχία και τον αργό θάνατο

    Υπάρχει αντίδοτο στην σιωπηλή δυστυχία και τον αργό θάνατο
    Aug 29 2024

    Βρες τον Tόπο σου στο κατάλληλο περιβάλλον, άνοιξε τον Χώρο σου με την Αλήθεια, άπλωσε τις ρίζες σου με την Ειλικρίνεια και άνθησε το Ρόδο σου σαν την Άνοιξη!
    Más Menos
    1 m
  • Ο Πόλεμος είσαι εσύ

    Ο Πόλεμος είσαι εσύ
    Aug 29 2024
    Ξεκίνησα την ζωή μου με πρώτη στρατηγική την παρατηρητικότητα και την προσαρμογή. Τα υπόλοιπα ήταν αντιδράσεις και ρεφλέξ.Μέχρι ένα σημείο περπάτησε καλά η στρατηγική αυτή. Φυσικά δεν ήξερα καν τι θα πει στρατηγική. Στρατηγός ήταν αυτός που έδινε διαταγές στον πατέρα μου. Αλλά από ένα σημείο και πέρα, κάπου στο γυμνάσιο, δεν έβλεπα πρόοδο ενώ ο δρόμος συνέχιζε να γίνεται όλο και πιο ανηφορικός. Είχα πολύ περιορισμένη αντίληψη για την Αναβάση της ζωής. Σπίτι, σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο, σπίτι, στίβος, σπίτι. Διαδρομές. Μετά το σχολείο μια μεγάλη αλλαγή στο περιβάλλον και στο κλίμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, έφερε την πιο μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Έφερε αλλαγή στη καθημερινότητα, αλλαγή στους όρους, τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις, τις καθημερινές απαιτήσεις. Εκεί έκανα και το πρώτο 'άλμα ανάπτυξης', μετά το ξαφνιαστικό 6.22 στο στίβο το 1987. Με την Έξοδο από το οικείο περιβάλλον έκανα ένα άλμα ανάπτυξης, εν μέρει αναγκαστικά, εν μέρει λόγω ελευθερίας κινήσεων.Όμως σύντομα άρχισε η φόρα που πήρα και η φορά να με οδηγούν σε μια καινούργια διαδικασία που σήμερα την ονομάζω Κατάδυση. Διότι τότε κατάλαβα πως με τα εφόδια που είχα από την παιδική μου ρουτίνα δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω ικανοποιητικά σε μια μη δεδομένη πραγματικότητα. Είχα μια πολύ αρχέγονη αντίληψη ακόμη για το τι είναι ικανοποιητικό. Μια μάλλον αντιφατική σχέση μέσα μου ανάμεσα στην θεωρία και στη πράξη. Και αυτό που γνώριζα στην πράξη δεν ήταν ικανοποιητικό για τα μέχρι πρωτίστως παιδικά μου όνειρα.Κάποια στιγμή κατάλαβα, από τα συμφραζόμενα, πως υπάρχει κάτι κοινό στις διαδικασίες μάθησης και προόδου που στην περίπτωσή μου οπωσδήποτε δεν ήταν οικείο, ούτε εύκολο, ούτε ευχάριστο, γιατί δεν ήταν του γούστου μου. Έπρεπε να μάθω να πηγαίνω βήμα βήμα, αργά, υπομονετικά και όχι όπως μου κατέβαινε στο κεφάλι ή, παρότι είναι άγνωστο ακόμα σαν έκφραση, όπως μου κατέβαινε στη διάθεση. Με άλλα λόγια δεν είχα την διάθεση να μάθω κάτι μέσα από το βιβλίο, μέσα από αφηρημένες έννοιες και επαγωγή ή συλλογισμούς. Με βόλευε να μαθαίνω πειραματικά και εμπειρικά. Το εργαστήρι του νου μου όμως χρειάζονταν κάποιες προϋποθέσεις, κάποια προετοιμασία που μου έλλειπε για να μπορέσω να βγάζω σωστά συμπεράσματα από τα νοερά μου πειράματα. Υποχρεώθηκα να μάθω να μαθαίνω για να ολοκληρώσω τις σπουδές στο Εξωτερικό μετά την Έξοδο από το οικείο περιβάλλον μέσα από μια διαδικασία Κατάδυσης στο πανεπιστημιακό πρόγραμμα Σπουδών. Κι αυτός ο δρόμος με πήγε πιο πέρα. Μέχρι ενός ορίου. Το επόμενο όριο ήταν κάτι πολύ προσωπικό. Κάτι μέσα μου κλώτσαγε άγρια κάθε φορά που προσπαθούσα να αντλώ απλά ικανοποίηση από την άσκηση του καθήκοντος όπως θα το έθετε ο πατέρας μου. Είχα ανάγκη να εκφράσω το κατάδικό μου, κάτι μοναδικό από τον εαυτό μου. Είχα την ανάγκη να νιώσω ...
    Más Menos
    10 m
  • Η Τέχνη του Πολέμου

    Η Τέχνη του Πολέμου
    Aug 29 2024
    Ο Πόλεμος έχει πολλές μορφές και πολλά πρόσωπα. Γι αυτό και ο σαφής ορισμός του δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όποιος αμφιβάλλει ας ανατρέξει στην ιστορία και στην γεωγραφία. Τα διαμόρφωσαν πόλεμοι. Ειδικά η θέληση της ισχύος που επικρατεί. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει γιαυτό ο ορισμός που έδωσε ο Ηράκλειτος όταν ο πόλεμος είναι ακόμα μια έννοια αρχετυπική που συγγενεύει, με κάθε άρθρωση των φθόγγων "πλμς" τουλάχιστον ηχητικά, με παλμός, Παλαμάς, παλάμες, πολιτισμός, ... Ο σκοτεινός φιλόσοφος που κοίταζε πίσω από τα φαινόμενα διατύπωσε λοιπόν τον αφορισμό πως ο "πόλεμος" γεννάει τα πάντα και κυβερνάει τα πάντα. Διότι κινείται ανάμεσα στα όρια της πραγματικότητας και φτάνει στα άκρα, ανάμεσα σε αιώνιες έννοιες και στον θάνατο κάθε μορφής, ανάμεσα στην ελευθερία από υπαγόρευση και στην εξάρτηση από συμβάσεις, συνθήκες, συμφωνίες. Κάθε εργαλείο, όπως κάθε 'όπλο', που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου σε έναν τόπο τοπικών συμφερόντων, σε αντίθεση με τα εργαλεία που είναι τα 'όπλα' που προμηθεύεται ο τόπος από ξένους τόπους ή τόπους ξένων συμφερόντων, που χαϊδευτικά αποκαλούνται συμμάχοι, μπορεί να πετύχει στόχους χωρίς τους περιορισμούς που απαιτούν την έγκριση ξένων, συμμάχων.
    Más Menos
    2 m
  • Το πολεμικό μονοπάτι της προσωπικής ευθύνης

    Το πολεμικό μονοπάτι της προσωπικής ευθύνης
    Aug 28 2024
    Το επόμενο όριο ήταν κάτι πολύ προσωπικό. Κάτι μέσα μου κλώτσαγε άγρια όσο προσπαθούσα απλά να αντλώ ικανοποίηση από την άσκηση του καθήκοντος όπως θα το έλεγε ο πατέρας μου. Είχα ανάγκη να εκφράσω και κάτι κατάδικό μου, κάτι από τον εαυτό μου. Είχα την ανάγκη να νιώσω μεγαλύτερη ευχαρίστηση με αυτό που κάνω, κάτι που μου υπαγόρευε να συμμετέχω και συναισθηματικά. Εκεί εμφανίστηκε ο θυμός. Εκεί εμφανίστηκε η ασθένεια. Αλλά εκεί εμφανίστηκε και μια καινούργια πόρτα, κι ένα καινούργιο μονοπάτι. Τελικά τα μονοπάτια στη ζωή είναι αποφασιστικής σημασίας. Φαίνεται να βρισκόμαστε σε κοινούς χώρους αλλά ο καθένας κινείται στα δικά του μονοπάτια. Και αυτό δεν φαίνεται πάντα. Διότι δεν εκδηλώνεται. Όταν βρέθηκα στο δικό μου αδιέξοδο και συνάντησα την πόρτα στα ενδότερα της προσωπικής ευθύνης και κυριότητας ήταν που εμφανίστηκε και η Πολεμική Τέχνη στη ζωή μου.Η Πολεμική Τέχνη αναγνωρίζει την σημασία της σχέσης του εαυτού με το σώμα και της σχέσης με τον άλλο, σε κάθε συνάντηση. Και πάνω σε αυτό το γεφύρι αναγνωρίζει την δημιουργική διαδικασία κάθε αντιπαράθεσης ή κάθε σύγκρουσης. Μέσα από την Πολεμική Τέχνη άρχισα να εστιάζω πάλι κάπου αλλού. Σε κάθε σοβαρό εμπόδιο, σε κάθε οριακό σημείο της ζωής μου, ανακάλυπτα το παιχνίδι του μυαλού εκ νέου, την δύναμη της συνήθειας, την νοοτροπία και το που εστιάζει. Αλλάζοντας φακό και ρυθμίζοντας την εστίαση, άλλοι το περιγράφουν με συχνότητες, ανακάλυπτα κάθε τέτοια, οριακή, φορά, μέσα από αδιέξοδα, έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο. Κάνε καινούργιος κόσμος φέρνει καινούργια περιθώρια χαράς και δημιουργίας.Κάθε καινούργιος κόσμος έχει τον δικό του χάρτη. Κάποια στιγμή όμως συνηθίζει και προσαρμόζεται το μάτι, η ματιά, και βλέπει χωρίς υπολογισμούς την πραγματικότητα διαφορετικά. Αυτό μου το πρόσφεραν οι 'μετακομίσεις' που γνώρισα παιδί, το "εξωτερικό", το "πανεπιστήμιο" και η αναπάντεχη μετατόπιση ενδιαφέροντος από τις σκέψεις στις αισθήσεις και στο σώμα μέσω της "πολεμικής τέχνης". Το όμορφο με την πολεμική τέχνη ήταν για μένα η εξέλιξη στην αμεσότητα, η μείωση των περιοριστικών παραμέτρων, όπως ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, εικασίες, θεωρίες, γνώμες, απόψεις. Γιατί όλα παίζουν live όπως λέμε σήμερα, ζωντανά, όταν το μέσο είναι το σώμα και όχι οι σκέψεις που μπορούν να σε οδηγούν εύκολα μακρυά από την πραγματικότητα. Εκεί ήρθα εγώ πάλι σε επαφή με τον εαυτό μου. Ανακάλυψα πως ο Τόπος της μάθησης και των ανακαλύψεων είναι ανεξάρτητος από ευνοϊκές ή ιδανικές συνθήκες. Ουσιαστικά ο πραγματικός τόπος μάθησης και εξέλιξης εκμεταλλεύεται ειδικά τις αντιξοότητες, ενώ βρίσκεται παντα παντού, εκεί όπου βρίσκομαι εγώ. Ή εγώ κι άλλος ένας. Αλλά και μόνος μου όταν είμαι μπορώ να μαθαίνω ανακαλύπτοντας καινούργια πράγματα για την φύση του ανθρώπου και την φύση των συγκρούσεων μέσα ...
    Más Menos
    6 m
  • Ανθρωπόκαινο, η εποχή ανάπτυξης της Ανθρώπινης Νοημοσύνης

    Ανθρωπόκαινο, η εποχή ανάπτυξης της Ανθρώπινης Νοημοσύνης
    Jul 24 2024
    Όταν έρθει η εποχή που κάθε ρουτίνα θα εκτελείται από ρομπότ, όπου την οργάνωση και τον συντονισμό από τις πιο σύνθετες ρουτίνες θα τις αναλαμβάνει η ΤΝ, όταν θα ζητάμε συμβουλές και βοήθεια από εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης όπως το ChatGPT, με αβέβαια ή ανεξέλεγκτα αποτέλεσματα, η επιστροφή στις κλασική παιδεία, και στις σταθερές αξίες ίσως να μοιάζει η καλύτερη λύση για ό,τι θα έχει απομείνει να κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος. Αυτό θα ανοίξει πιθανότατα τον ενδιαφέρον για μια εξαντλητική έρευνα και ανάπτυξη της Ανθρώπινης Νοημοσύνης. Είναι πολύ πιθανό μάλιστα κάποιος έξυπνος επιστήμονας να δώσει στην επιστήμη αυτή το όνομα anthropo-intelligence (ανθρώπινη νοημοσύνη) κατά το anthropocene (ανθρωπόκαινο) που περιγράφει από πολλούς την καινούργια γεωλογική εποχή που διανύουμε όπου ο άνθρωπος είναι ο σημαντικότερος συντελεστής επιρροής και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος. Και ίσως κάποιος να το σημειώσει με τα αρχικά Α°Ι ή ΑΙ° εφιστώντας για πρώτη φορά στην ιστορία της γνωστής μας ανθρωπότητας την προσοχή στο καίριο σημείο της μέχρι τώρα παρανόησης πως το μέσο -τα εργαλεία, η τεχνολογία- δεν είναι το μήνυμα, δεν είναι η κινητήριος δύναμη. The medium is not the message. Και φυσικά δεν είναι ο σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης. Ούτε η επιβίωση είναι αυτοσκοπός. Η εξέλιξη του του ανθρώπου ως συνειδητού όντως συντελείται μέσα από διαδικασίες συνειδητότητας ή αυτογνωσίας όπως λέμε, ο άνθρωπος τελικά αυτοδημιουργείται ή αυτοποιείται όπως θα μπορούσαμε να προσθέσουμε. Αυτοποιείται όταν φτάνει στα όριά του χωρίς να έχει πετύχει τον σκοπό του. Τότε κάτι μέσα του αναβαθμίζεται για να μπορέσει να προχωρήσει. Όνειρα, επιθυμίες, ένα όραμα, μια αποστολή είναι σε θέση να καθορίσουν την εξέλιξη του ανθρώπου.
    Más Menos
    3 m
  • Η Αλήθεια είναι η Οδός του Μαρτυρίου αλλά απελευθερώνει

    Η Αλήθεια είναι η Οδός του Μαρτυρίου αλλά απελευθερώνει
    Jun 24 2024
    Κάποιος που αγνοεί όλες τις πτυχές του εαυτού του, όμορφες και άσχημες, ευχάριστες και δυσάρεστες, και προσπαθεί απλά να φέρεται όπως τον έπεισαν πως πρέπει να φέρεται, να έχει ενοχές και τύψεις και να απορρίπτει τον εαυτό του όταν ξεφεύγει από το κλουβί των ψυχαναγκασμών του δεν μπορεί να θεωρηθεί καλό άτομο. Δεν είναι καλό το άτομο γιατί δεν έχει προσβαση στο κέντρο του. Το κέντρο του είναι ένα δαιμόνιο κλεισμένο σε ένα κλουβί. Αυτή είναι η θέση του. Γιαυτό έχει την ανάγκη να βάζει και τους άλλους σε αυτή τη θέση, στο κλουβί των αναντίρρητων πεποιθήσεών του. Περήφανος όταν βάζει κάποιον "στη θέση του". Απειλείται από κάθε διαφορετική άποψη γιατί είναι σκλάβος ενός συστήματος αξιών που υπηρετεί. Ζει από πάντα σε ένα κόσμο αναποδογυρισμένων αξιών και αρχών. Όπου το ανθρώπινο πνεύμα το ομοούσιο του Αγίου Πνεύματος υποτάσσεται σε "αξίες και αρχές" που δεν έχουν σχέση με την χαρά ή την ευτυχία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος εκτελεί κατά παραγγελία της εντολές του κυρίου με το μαστίγιο και τον κουβά με τις λιχουδιές ή την ανακυκλωμένη τροφή. Δεν έχει μάθει να ακούει το σώμα, τη καρδιά, και το νου του γνωρίζοντας πως έχουν κάτι σημαντικό να πουν. Αγνοεί την ιερότητα της φύσης και πως είναι κι αυτός ιερό μέρος της φύσης. Έχει μια διαταραγμένη σχέση με την φύση, την αλήθεια, με τον αυθεντικό εαυτό του και την πραγματικότητα. Ό,τι του έμαθαν είναι σημαντικότερο από αυτό που είναι πραγματικό. Τα πάντα πρέπει να είναι κανονικά, κανονισμένα να υπακούν σε αυτό που έμαθε αυθαίρετα, άκριτα, ουσιαστικά με την βία. Έμαθε πως αυτό που γνώρισε λέγεται αγάπη, ενώ η πρωταρχική αλήθεια, η χαρά, ο αυθορμητισμός της αυθεντικότητας είναι σαχλά πράγματα που οδηγούν στη καταστροφή. Γιαυτό η αυθεντικότητα πρέπει να τιμωρείται με σοκ και πόνο. Ξανά και ξανά. Ένας τέτοιος άνθρωπος μαθαίνει να είναι καθωσπρέπει αλλά αυτό δεν τον κάνει καλό άνθρωπο. Ίσα ίσα τον κάνει έναν άνθρωπο που πρέπει (ψυχ)αναγκαστικά να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Με αποτέλεσμα οι καθωσπρέπει να μην είναι ποτέ ευτυχισμένοι αλλά ικανοποιημένοι και να μην αφήνουν κανέναν γύρω τους να πάει να ακολουθείσει την χαρά και την ευτυχία του. Είναι ανήσυχος στον δημιουργικό και πειραματικό τόπο της χαράς και την ευτυχίας του. Ή κοντά στην πηγή της ευτυχίας. Ουσιαστικά είναι δυστυχισμένοι οι καθωσπρέπει άνθρωποι που ζουν μόνο χάρη στα ναρκωτικά τους. Ουσίες, όπως το πολύ ή αλόγιστο φαΐ, ή ενέργειες, όπως η πολύ ή αλόγιστη δουλειά χωρίς χαρά, που απλά δεν σε αφήνουν να αισθανθείς τον πόνο και την φθορά από την έλλειψη του οξυγόνου που χρειάζεσαι πραγματικά. Έχοντας συνηθίσει στην στέρηση του οξυγόνου στον εαυτό τους, το επιβάλλουν και στους άλλους. Γιαυτο οι ασκήσεις αναπνοής είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη κι επανάσταση στη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου. Όποιος και ό,τι ...
    Más Menos
    8 m