Konferencja piąta jest próbą zdefiniowania zagadnienia cywilizacji miłości, która – jak pisała Wanda Półtawska – „pociąga blaskiem prawdy”. Tę jednak trzeba odkryć – „bo świętość nie narzuca się, jest cicha, ukryta w sercu. Narasta w głębi duszy i objawia się w zaciszu domowego ogniska, obdarza troską serdeczną i uśmiechem, i czułym gestem – ta cywilizacja miłości, która jest właściwie po prostu drogą uświęcenia człowieka, narasta z drobnych, małych rzeczy i rośnie w cierpliwości i wytrwaniu!”.

Odwołując się do nauczania papieża Pawła VI audycja czwarta wskazuje na eklezjalny i ewangelizacyjny wymiar wzrastania cywilizacji miłości. Bowiem, jak pisał papież – „Kościół ze względu na Chrystusa, z racji tej tajemnicy, która jest własnym życiem Kościoła, nie może też nie być wrażliwy na wszystko, co służy prawdziwemu dobru człowieka — jak też nie może być obojętny na to, co mu zagraża”. Dlatego prawdziwe głoszenie Ewangelii Życia i miłości dokonuje się przez promocję godności człowieka w odniesienia do jego Stwórcy, co jest jednocześnie wypełnieniem misji Kościoła na ziemi.

By mówić o prawdziwej cywilizacji miłości nie możliwym jest nie wskazanie na jej pierwszorzędne źródło – czyli transcendentną i trynitarną miłość Bog. Ona w pełni objawiła się w Osobie Jezusa Chrystusa, który poprzez Swoje Wcielenie dał człowiekowi przystęp do Siebie. Trzecia audycja odkrywa więc przed nami rąbek tajemnicy życia Bożego zapraszając, byśmy zjednoczeni z Bogiem Miłością potrafili GO CZCIĆ I SŁUŻYĆ MU tak, jak nam przykazał, tj. poprzez MIŁOŚĆ.