#SantAttarSinghji #Sakhi 

ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਰਲੀ  

ਸੂਰਜ ਕਿਰਣਿ ਮਿਲੇ ਜਲ ਕਾ ਜਲੁ ਹੂਆ ਰਾਮ ॥  

ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਰਲੀ ਸੰਪੂਰਨੁ ਥੀਆ ਰਾਮ ॥ (੮੪੬)

ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਹਰ ਸਮੇਂ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੇ। ਆਪ ਨੇ ਸਾਰੀ ਮਾਨਵਤਾ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਜਾਂ ਰੂਪ-ਰੰਗ ਦੇ ਵਿਤਕਰੇ ਤੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹਾ ਕੇ ਨਾਮ ਜਪਾਇਆ। ਸਾਰੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਦੁੱਖ ਹਰਨ ਲਈ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਰਪ (ਸੱਪ) ਤੋਂ ਡਸਾ ਕੇ ਗੁਪਤ ਬਲੀਦਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਆਪ ੨ ਫਰਵਰੀ ੧੯੨੭ ਨੂੰ ਸੰਗਰੂਰ ਵਿਖੇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾ ਗਏ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਭਾਈ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੰਥੀ ਬੜੇ ਵੈਰਾਗ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ। ਸੰਤ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਕੇ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ, "ਧਰਮ ਦੀ ਹਾਨੀ ਦੇਖ ਕੇ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਗੁਪਤ ਬਲੀਦਾਨ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਪਰ ਅਸੀਂ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਸਦਾ ਹੀ ਅੰਗ ਸੰਗ ਹਾਂ:"

ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਸਦ ਜੀਵੈ ਨਹੀ ਮਰਤਾ ॥ (੨੭੩)

#SantAttarSinghji #Sakhi 

ਸੋਹਣਾ ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਤਰੀਕਾ  

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਹੈ ਜਪੁ ਹਉਮੈ ਖੋਈ ॥

ਇੱਕ ਵਾਰ ਸੰਤ ਗਿਆਨੀ ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ (ਭਿੰਡਰਾਂ ਵਾਲੇ) ਜਦੋਂ ਮਸਤੂਆਣੇ ਆਏ ਤਾਂ ਪਰਸਪਰ ਬ੍ਰਹਮ-ਵਿਚਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਬਚਨ ਕੀਤੇ, "ਗਿਆਨੀ ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ! ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਦੇ ਆਸਰੇ ਚਿੰਤਨ (ਸੰਸਾਰ) ਤੋਂ ਅਚਿੰਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਨਿਜ-ਸਰੂਪ (ਨਿਰਾਕਾਰ) ਵਿੱਚ ਬਿਰਤੀ ਲੀਨ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਬਲੀ ਪੁਰਖ ਗਿਆਨ ਆਸਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਅਚਿੰਤ ਕਰਕੇ, ਚਿੰਤਾ ਅਚਿੰਤਾ ਰਹਿਤ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦੁੰਦਾਭਾਵ ਕਰਕੇ, ਸਵੈ ਅਨੁਭਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ।" ਸੰਤ ਗਿਆਨੀ ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮਹਾਰਾਜ! ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਜੋ ਗੁਰ-ਮੰਤਰ ਕਰਕੇ ਨਿਰ ਆਧਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਇਹੋ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਉੱਤਮ ਤਰੀਕਾ ਹੈ":

ਚਿੰਤਾ ਭੀ ਆਪਿ ਕਰਾਇਸੀ ਅਚਿੰਤੁ ਭਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ॥ (੧੩੭੬) 

 ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥ (੫੮੭)

#SantAttarSinghji #Sakhi

 'ਮਿਠ ਬੋਲੜਾ ਜੀ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਸੁਆਮੀ ਮੋਰਾ'  

ਜੋ ਵੀ ਗੁਰਮੁੱਖ ਪਿਆਰੇ ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਸਿਮਰਨ ਕਰਕੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ 'ਮਿਠ ਬੋਲੜਾ ਜੀ' ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਿੱਠ ਬੋਲੜਾ ਉਹ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਦੇਹ ਅਭਿਮਾਨ ਉੱਕਾ ਹੀ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪੋਠੋਹਾਰ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਵਿੱਚ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਲਹਿਰ ਬੜੇ ਜ਼ੋਰਾਂ 'ਤੇ ਚਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਥੇ ਇੱਕ ਪਰਮ ਹੰਸ ਸਾਧੂ ਨੇ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਸਿੰਘ ਸਭੀਆ ਲੀਡਰ ਪਰਮ ਹੰਸ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਤੂੰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀ ਹੋਈ ਅਮਾਨਤ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ? ਸਾਧੂ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, "ਯਹ ਮੇਰੀ ਖੇਤੀ ਹੈ। ਚਾਹੇ ਮੈਂ ਇਸੇ ਕਾਟੂੰ ਯਾ ਰਖੂੰ।" ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵਾਦ-ਵਿਵਾਦ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਛੁਡਾ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਵਕਤ ਉਹੀ ਸਿੰਘ ਸਭੀਆ ਲੀਡਰ ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਰਮ ਹੰਸ ਸਾਧੂ ਸਾਮ੍ਹਣਿਓ ਲੰਘਿਆ। ਉਸ ਲੀਡਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਆਓ ਸੰਤ ਜੀ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਵੀ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਓ।" ਸਾਧੂ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਅਜੇ ਠੰਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਬੜੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, "ਤੇਰੇ ਕੁੱਤੇ ਕੇ ਪਾਸ ਹਮ ਨਹੀਂ ਬੈਠਤੇ।" ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਬੜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਇਹ ਇਲਾਹੀ ਬਚਨ ਕਹੇ, "ਆਓ ਸੰਤ ਜੀ, ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਠ ਜਾਓ।" ਇਸ ਇਲਾਹੀ ਮਿੱਠੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੇ ਸਾਧੂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਐਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ 'ਤੇ ਢਹਿ ਪਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ, ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਚੜ੍ਹਾਓ। ਉਸ ਨੇ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਪਾਸੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਿਆ ਤੇ ਸਿੰਘ ਸਜ ਗਿਆ।

ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨਾਲ ਸਫ਼ਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਆਦਮੀ ਹੁੱਕਾ ਪੀ ਰਹੇ ਸਨ। ਸੇਵਕਾਂ ਨੇ ਹੁੱਕਾ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਝਗੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਬੜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਬੋਲੇ, "ਪ੍ਰੇਮੀਓ! ਹੁੱਕਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ।" ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਇਹ ਮਿੱਠੇ ਬਚਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੁੱਕੇ ਗੱਡੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਚਰਨ ਪਾਓ, ਅਸੀਂ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਪਾਨ ਕਰਾਂਗੇ। ਬੇਨਤੀ ਮੰਨ ਕੇ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਗਏ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦਾ ਬਖਸ਼ਿਆ ਹੋਇਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਛਕਾਇਆ।