Έχετε δει ποτέ μια μακέτα της Σκηνής του Μαρτυρίου σε φωτογραφία ή ζωγραφική; Σε γενικές γραμμές η Σκηνή του Μαρτυρίου χωριζόταν στην αυλή της και την ίδια την Σκηνή του Μαρτυρίου, τον Οίκο του Θεού. Μέσα σε αυτό τον Οίκο του Θεού, υπήρχε μια μικρότερη δομή που ονομαζόταν το Ιερό. Το Ιερό ήταν σκεπασμένο από τέσσερα διαφορετικά καλύμματα: ένα κάλυμμα υφασμένο από λεπτό λινό και νήματα κυανό, πορφυρό και κόκκινο. Ένα άλλο από τρίχες κατσίκας. Ένα με δέρματα προβάτων βαμμένα κόκκινα. Και ένα κάλυμμα από δέρματα θώων (τσακάλια ή φώκιες).
Στην ανατολική πλευρά της αυλής της Σκηνής του Μαρτυρίου υπήρχε η πύλη της, υφασμένη με νήματα κυανό, πορφυρό και κόκκινο, και λεπτοϋφασμένο λινό. Καθώς έμπαινες μέσα από αυτή την πύλη, θα έβλεπες το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος και τον νιπτήρα. Περνώντας από τον νιπτήρα, θα έβλεπες τότε την

Η περικοπή αυτή εξηγεί τους στύλους, την υφασμάτινη πύλη, τα παραπετάσματα από λεπτοϋφασμένο λευκό λινό, ζώνες, άγκιστρα, χάλκινα υποστηρίγματα, καθώς και χάλκινα άγκιστρα της αυλής της Σκηνής του Μαρτυρίου. Η Σκηνή τού Μαρτυρίου ήταν ένας τόπος όπου κατοικούσε ο Θεός. Το μέγεθος της ορθογώνιας αυλής είχε μήκος περίπου 45 μέτρα (βόρεια και νότια πλευρά) προς 22,5 μέτρα (ανατολική και δυτική πλευρά). Η ίδια η Σκηνή τού Μαρτυρίου ήταν ένα μικρό οικοδόμημα με σκεπή από ένα τετραπλό κάλυμμα. Σε αντίθεση, η αυλή της Σκηνής του Μαρτυρίου ήταν πλατιά σαν μια μεγάλη ανοικτή αυλή.
Οι στύλοι της αυλής είχαν ύψους 2,25 μέτρα και ο περιμετρικός φράχτης της ήταν χτισμένος με την τοποθέτηση συνολικά 60 ξύλινων στύλων και κρεμασμένα λευκά λινά παραπετάσματα σε όλες τις πλευρές εκτός από την πύλη. Ο φράχτης έγινε από αυτούς τους ξύλινου&sig

Κάθε αμαρτωλός μεταξύ του λαού Ισραήλ, έπρεπε να φέρει ένα ζώο θυσίας στην Σκηνή του Μαρτυρίου για να εξιλεωθεί από τις αμαρτίες του, να μεταβιβάσει τις αμαρτίες του επάνω σε αυτό θέτοντας τα χέρια του στο κεφάλι του, να χύσει το αίμα του και στην συνέχεια να δώσει αυτό το αίμα στον ιερέα. Ο ιερέας που εφημέρευε, έβαζε στην συνέχεια αυτό το αίμα του ζώου της θυσίας στα κέρατα του θυσιαστηρίου του ολοκαυτώματος, τοποθετούσε το λίπος και την σάρκα στο θυσιαστήριο και τα έκαιγε με φωτιά, ως οσμή ευωδίας στον Κύριο τον Θεό. Ακόμα και ο Αρχιερέας έπρεπε να τοποθετήσει τα χέρια του σε ένα ζώο θυσίας και να μεταβιβάσει τις δικές του αμαρτίες στο ζώο εμπρός από το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, προκειμένου να λάβει την άφεση των αμαρτιών του. Αυτή ήταν η θυσία της εξιλέωσης που προσ&p