تشنگی در کتاب مقدس نشانۀ دوری از خداست. عیسی زمانی که بر صليب گناهان ما و غضب خدا را برخود گرفته بود، فرمود تشنه‌ام. اين سخن عيسی، وقوع پيشگويی عهد عتيق در مزمور شصت و نهم بود.‏

عیسی مسیح خداوند با جسم بشری به جهان آمد تا بر صليب قربانی شود و هدیۀ حیات جاودانی را برای ما فراهم کند. عیسی، مانند یک پدر فداکار وقتی ديد که همه‌چیز به‌انجام رسيده، در‌پی رفع تشنگی خود برآمد.‏

خداوندی که بر صلیب مانند یک انسان فرمود تشنه‌ام، آسمان‌ها و زمین به‌وسيلۀ او هستی يافت. اما او به‌خاطر محبت عظیمش نسبت به ما، خفت و رنج صليب را تحمل کرد تا نجات ابدی برای ما مهيا شود.‏

عیسی بر صليب فرمود، تشنه‌ام. او مانند ما از هر‌لحاظ وسوسه شد بدون اينکه گناه کند. پس با‌دليری به تخت فيض نزديک شويم تا رحمت يافته و در وقت احتياج از او فيض يابيم.‏

عیسی بر صليب گناهان ما را بر خود گرفت و به‌طور موقت جدايی از خدا را تجربه کرد. اما کسانی که عيسای خداوند را به‌عنوان منجی خود در این جهان قبول نکنند، برای هميشه از خدا جدا خواهند بود.‏

به‌خاطر کار عظیم عیسی بر صليب و محبت عجيب خدا، ما اجازه داریم به‌ درگاه خدا وارد شويم و او را پدر خطاب کنیم. واقعيت آنچه عيسی بر صليب متحمل شد، باید برای ما انگیزۀ داشتن زندگی مقدس باشد.‏

عيسی بر صليب با صدای بلند فرياد کرد، خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی؟ به‌خاطر رنج عیسی بر صليب، جدایی ما از خدا برطرف شد و حالا منجی ما عيسی، نزد خدای پدر برای ما شفاعت می‌کند.‏

عیسی به‌عنوان پسر مریم نمی‌توانست مریم را فدیه کند، اما به‌عنوان پسر خدا می‌توانست مریم را فدیه کند. جدایی از مریم باعث شد تا عیسی بر صليب جريمۀ گناهان مادرش و جهانيان را با خون خود بپردازد.‏