Slasherowy spacer po legendarnych klasykach trwa w najlepsze. Dzisiaj proponujemy wycieczkę do Teksasu, gdzie żar leje się z nieba, a śmierć, rozkład i szaleństwo są wszechobecne. Niebezpieczeństwo czyha, dlatego warto zwracać uwagę na wszelkie zwiastuny zła. Mamroczący staruszek na cmentarzu lub właściwie odczytany horoskop mogą ocalić niejedno życie. A skoro Saturn jest w trybie retrogradacji to wszystko może się zdarzyć… Już wkrótce zza metalowych drzwi wyłoni się monstrualna groza, przywdzieje maskę z ludzkiej skóry i zatańczy dziki danse macabre w blasku wschodzącego słońca. „Teksańska masakra piłą mechaniczną” w reżyserii Tobe'a Hoppera to niewątpliwie oryginalny, skuteczny i wpływowy filar kina grozy. Film, obchodzący w tym roku pięćdziesięciolecie premiery nadal fascynuje i prowokuje do dyskusji na wszelkich polach – od warstwy wizualnej, przez społeczne tło po prezentowanie wizji zdegenerowanej rodziny. To horror w stanie czystym, stylowy, odważny, obrazujący skrajną przemoc, bez użycia krwawych efektów. To dzieło, którego legenda trwa i przeraża kolejne pokolenia formą i nihilistyczną atmosferą. Stół do kolacji zastawiony, a zasiadają przy nim Kobiety eksploatacji czyli Marta i Bogusia oraz ich gość specjalny, czyli Jerry. Wspólnie zastanowią się nad tym, co sprawia, że film Hoopera jest tak wyjątkowy. Czy straszy? Dlaczego działa pomimo upływu lat? I przede wszystkim ile w nim pełnokrwistego slashera?

Oryginalny scenariusz, o którym wspomina Bogusia przeczytacie tutaj.

Plakaty, o których wspomina Marta możecie zaś zobaczyć tu i tu.