Zrozumcie więc, że gdybym nawet posiadał różnorodne obdarowania, włącznie ze zdolnością mówienia obcymi językami – zarówno tymi cywilizowanymi, jak i tymi, którymi posługują się posłańcy przybywający z barbarzyńskich stron świata – a nie miałbym w sobie Bożej postawy ofiarnej miłości, przypominałbym tylko dzwon dudniący bez sensu albo cymbał natarczywie brzęczący. Gdybym miał dar prorokowania i dzięki niemu zyskał wgląd we wszystkie ukryte rzeczy, gdybym posiadał wszelką wiedzę, a do tego miał jeszcze wiarę pokonującą wszelkie siły ciemności, lecz nie miałbym postawy ofiarnej miłości, jaką Bóg ma w sobie, byłbym niczym – kompletnym zerem. Gdybym nawet rozdał biednym wszystkie swe majętności, a na dodatek własne ciało wydał pokazowo na ofiarę, lecz w mym życiu zabrakłoby postawy ofiarnej Bożej miłości, w niczym by mi to nie pomogło. Bracia i siostry, zrozumcie, że prawdziwym wskaźnikiem trwania w Chrystusie jest odwzorowywanie Bożej postawy ofiarnej miłości. Ją zaś cechuje cierpliwość i uprzejmość wobec innych. Kto trwa w ofiarnej postawie Bożej miłości, temu obca jest zawiść. Taki człowiek nie puszy się, nie wynosi nad innych, nie zachowuje się po chamsku, nie jest samolubny ani złośliwy, nie rozpamiętuje swoich krzywd i nie czerpie satysfakcji z niesprawiedliwości, lecz zawsze wpółweseli się z prawdą. Wszystko znosi, nigdy nie traci ufności ani nadziei, gdyż – trwając w postawie ofiarnej Bożej miłości – potrafi wszystko przetrwać. I pamiętajcie: ofiarna Boża miłość nigdy się nie poddaje – ona nigdy nie ustaje! Nie jest jak dar prorokowania, który kiedyś okaże się zbędny, albo jak dar przemawiania w obcych językach, który kiedyś zostanie cofnięty, ani jak „wiedza” czy „poznanie”, które w pewnym momencie staną się bezużyteczne. Teraz bowiem poznajemy jedynie częściowo i rozumiemy tylko fragmentarycznie. Ale gdy nastanie czas pełnego objawienia, wówczas dary, które teraz mamy z uwagi na częściowe poznanie, staną się zbędne. Podobnie jest w życiu. Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię i planowałem jak dziecię, lecz kiedy stałem się dojrzały, przestałem myśleć w dziecięcy sposób. Tak samo jest z naszym poznaniem Bożych spraw i wzrostem w wierze. Obecnie nasz wgląd w sprawy Niebios jest ograniczony i bardzo nieostry, jakby odbity w starym, zaśniedziałym lustrze. Wielu spraw nie jesteśmy w stanie właściwie poznać i zrozumieć. Lecz kiedy Bóg w końcu odsłoni przed naszymi oczami pełnię swej rzeczywistości, wówczas staniemy z Nim twarzą w twarz i wszystko zrozumiemy, jak należy. Obecnie tylko po części poznajemy Boże realia, lecz kiedy już nadejdzie właściwy czas, doświadczymy Jego rzeczywistości w całej pełni – przenikniemy ją, tak jak ona teraz przenika nas. Jednak do tego momentu mamy kierować się wiarą, nadzieją i Bożą postawą ofiarnej miłości. Z tych trzech zaś największe i najważniejsze znaczenie ma wzorowana na Bogu postawa ofiarnej miłości! 1 KORYNTIAN 13, 1-13 (NPD)
Show more
Show less
Jul 4 20243 mins