Zapraszamy na kolejny odcinek Rozmów na Magazynowej 14A, kolejny nagrywany w Wilnie. Sylwester Biraga rozmawia z Rafałem Piesliakiem, z którym poznał się w 2001 roku. Rafał Piesliak od 2000 roku jest członkiem zespołu Polskiego Teatru w Wilnie w którym obecnie głównie zajmuje scenografią do spektakli. Rafał Piesliak - rzeźbiarz konceptualny, który tworzy instalacje przestrzenne i obiekty. Jego twórczość można podzielić na okresy, w których artysta skupia się na rozwoju konkretnego tematu. Dzieła Piesliaka są ze sobą ściśle powiązane przez konceptualne związki i często poruszają temat związku mentalnego i emocjonalnego stanu człowieka z otoczeniem. W swoich instalacjach artysta zmienia i kształtuje przestrzeń wystawienniczą, angażując widzów w kreatywny eksperyment. Używa codziennych źródeł światła jako symboli alienacji i bezimienności. Obiekty w jego pracy nie mają indywidualnego znaczenia, służą jako instrument do kształtowania nowego doświadczenia obserwatora. W najnowszej serii Piesliak porusza tematy syntezy, pamięci i komunikacji, ożywiając starą porcelanę i przekształcając historyczne artefakty oraz znaczenia straty i odrodzenia.

O historii Polskiego Teatru w Wilnie, w rozmowie z Sylwestrem Biragą opowiada Irena Litwinowicz. Polski Teatr w Wilnie powstał w 1965 r. (pierwsza premiera) jako Polski Zespół Teatralny przy Wileńskim Pałacu Kultury Kolejarzy. W 1980 r. otrzymał miano Polskiego Amatorskiego Teatru Ludowego – najwyższą ocenę poziomu artystycznego ówczesnych władz. W 1990 r. zespół już jako Polski Teatr w Wilnie, został zaszczycony Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przez Ministerstwo Kultury i Sztuki Rzeczpospolitej Polskiej. Założycielką, wieloletnim reżyserem i kierownikiem artystycznym Teatru była zawodowa aktorka i reżyser pani Irena Rymowicz. Od 1993 roku kierownikiem Teatru społecznie jest pani Irena Litwinowicz – wieloletnia aktorka tego zespołu, dyplomowany reżyser Leningradzkiego Państwowego Instytutu Kultury. W dorobku Polskiego Teatru w Wilnie jest 50 premier, ponad 3 tysiące przedstawień. W repertuarze są dramaty, komedie, bajki i farsy autorów polskich, litewskich oraz klasyków światowych, wystawiane w języku polskim. Jako pierwszy na Litwie zaczął prowadzić w języku polskim bożonarodzeniowe zabawy dziecięce. Teatr nie ogranicza swych występów tylko do Wilna i Wileńszczyzny. Gościł na Łotwie, Białorusi, Ukrainie, w Estonii i Federacji Rosyjskiej, oraz w Armenii. Systematycznie gra w Polsce. Jest stałym uczestnikiem i częstym laureatem wielu festiwali teatrów amatorskich na Litwie – „Vilniaus Rampa”, „Juoko sūkurys”, „Atspindžiai” ; i w Polsce – Kraków, Bielsko–Biała, Rzeszów, Tychy, Głogów, Bełżyce. Zapraszany jest także na święto „Vilniaus dienos”. Polski Teatr funkcjonuje na zasadzie społecznej – bez dotacji państwowych, poza wsparciem Departamentu Mniejszości Narodowych i Wychodźctwa przy Rządzie RL. Również okazjonalnie bywa wspierany finansowo przez władze RP: Ministerstwo Kultury, Ambasadę Polską na Litwie i Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”. W latach 1993–2001 zespół pracował bez własnej siedziby i sceny, a spektakle wystawiał w Rosyjskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie, w byłej „Reducie” na Pohulance. Od 2001 r. Polski Teatr w Wilnie ma swoją siedzibę w Domu Kultury Polskiej przy ulicy Naugarduko 76 w Wilnie.

"...bo przemoc karmi się milczeniem"

Zapraszam na 108. odcinek Rozmów na Magazynowej 14A - pierwszy na @spotify.

Moją gościnią jest Agnieszka Tobota, która opowiada o działalności Fundacji ART, o dobrostanie, o przemocy a także o miejscu, w którym środkiem płatniczym jest uśmiech.