Wyobraźcie to sobie: wchodzicie do budowli, których od setek lat nikt nie oglądał od wewnątrz. Jesteście uznanymi badaczami antyku, specjalistami od glinianych skorup i cenionymi… wojskowymi. Zastanawiacie się, jak wydobyć na światło dzienne zapomniane od wieków sekrety. Do głowy przychodzi wam sporo inspiracji. Nie, ta ten pomysł jest zły. No przecież każdy wie, że połączenie dynamitu i zabytków, a nawet jakichkolwiek budowli, raczej nie pomaga w przetrwaniu tych drugich. Nie użyjecie zatem dynamitu, prawda? Prawda…? BUM!!! No cóż - w taki mniej więcej sposób została odkryta część zagadek słynnej piramid, a druga część zapewne pochowana na zawsze pod gruzami. Zacznijmy jednak od początku.

Ursula Le Guin to jedna z niewielu postaci kobiecych kojarzących się z fantastyką. Autorka znanego „Ziemiomorza” nie pisała jednak tylko fantasy - tworzyła również znakomite teksty w nurcie science fiction. O czym opowiada jej monumentalny cykl „Sześć światów Hain”? Jak Le Guin widziała człowieka w kontekście problemów społecznych? Czym właściwie jest fantastyka socjologiczna, której Le Guin jest najlepszą przedstawicielką? Zapraszam do rozmowy i do dzielenia się waszymi wrażeniami w komentarzach!

Stanisław Lem jest pisarzem, którego nikomu zainteresowanemu polskim science fiction nie trzeba przedstawiać. Najważniejszy polski twórca nadal jest obecny w dyskusjach, jego dzieła są regularnie wznawiane, nie ma problemu z ich dostępnością w księgarniach. Czy jednak na pewno czytamy Lema nadal z taką samą przyjemnością, czy może mówimy o nim, bo po prostu - "wszyscy inni to robią"? W dzisiejszym odcinku przyglądamy się piedestałowi na którym ustawiono Lema, zastanawiamy się, czy w jego pisarstwie są jakieś wady; zadajemy pytanie — czy coraz młodsi czytelnicy będą w ogóle chcieli Lema czytać?

Uwaga! Podcast bazuje na osobistych doświadczeniach autora. Jeśli Wam to przeszkadza, to nie słuchajcie — byłoby mi jednak miło, jakbyście zostali do końca.

Niezależnie czy jesteś pisarzem, czy Mistrzem Gry, czasem po prostu nie idzie. Nic nie wychodzi, a kiedy twoi bohaterowie po raz kolejny pretendują do nagrody Darwina, masz po prostu ochotę rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady -znasz ten stan, prawda? Na dworze pada deszcz, wieje zimny wiatr. Nadeszła jesień, a liście powoli zbierają się na Twoim parapecie.j. Jest weekend, na stole stoi ciepła herbata lub kakao. Bierzesz do ręki swoje ulubione pióro, długopis, czy krew wrogów, czymkolwiek lubisz utrwalać swoje myśli. Otwierasz ukochany zeszyt i… koniec. Twój piękny, kolorowy świat właśnie stracił barwy. Historia, tak pięknie poskładana z barwnych scen w Twojej głowie zaczyna się rozpływać jak kropla atramentu w wodzie, a kropki przestają się łączyć.

Pół biedy, jeśli dzieje się to przed rozpoczęciem gry lub książki. Co, jednak jeżeli jesteś już w połowie? Wtedy robi się większy problem. Spróbujmy znaleźć jakieś rozwiązanie.

Dziś zapraszam was do rozmowy o jednej z moich ulubionych amerykańskich autorek, Sylvii Plath. Plath, kojarzona głównie z poezją, pisała też niesamowitą prozę, która niestety przez lata od śmierci pisarki głównie pozostawała w cieniu jej wierszy. Powiem parę słów o jej biografii, ale przede wszystkim - o jej twórczości. Szczególnie zwrócę uwagę na opowiadania autorki, które dla polskiego czytelnika są prawdziwą świeżynką. Zastanowię się też nad umiejscowieniem dzieł Plath w kontekście krytyki feministycznej i przyjrzę się tworzonym przez nią postaciom kobiecym.

Koniecznie dajcie znać - co wy myślicie? Czytujecie Plath? Czy da się ją czytać i nie być smutnym? Może macie zupełnie inną opinię na temat jej twórczości?

“Widzieliśmy ich, niech nam pan wierzy! Bladzi jak śmierć, zjadali się nawzajem, kilkadziesiąt osób! Tutaj, niedaleko. Pokazaliśmy im jak budować domy ze śniegu i lodu, ale byli jak w amoku!” Takie słowa mógł usłyszeć John Rae, obracając w zadumie kilka srebrnych łyżek. Rozpoznał je od razu, podobnie jak podobne im widelce i inne drobiazgi. Czy powinien dać wiarę tym rewelacjom? Kanibalizm wśród członków tak ważnej wyprawy, to niemożliwe! Ah, jaka szkoda, że dziennik pokładowy przepadł bez śladu. Poszukiwacz nie spodziewał się jeszcze, że o zaginionej w lodach północy wyprawie sir Johna Franklina świat nigdy nie zapomni, a zagadka pozostanie nierozwiązana przez kolejne pokolenia. Tak, dobrze słyszeliście. Nawet obecnie, w naszym wspaniałym i nowoczesnym XXI wieku, nadal nie znamy odpowiedzi na wiele z zadawanych wówczas pytań - choć możemy spekulować. Nasza historia zaczyna się w 1845 roku, gdy dwa statki: “Erebus” oraz “Terror” opuszczają bezpieczny port. Czas wielkich odkryć geograficznych nieubłaganie dobiegał jednak końca. W połowie XIX wieku Brytyjczycy myśleli podobnie. Pozostało już niewiele miejsc, którym nie nadano jeszcze nazw albo nie naniesiono na mapy. Postanowiono zakończyć epokę w wielkim stylu - odkryciem Przejścia Północno-Zachodniego. Wysłano zatem dwa okręty, a raczej: dwa doskonale przygotowane okręty. I nigdy więcej już o nich nie słyszano. Wszystkich członków wyprawy uznano za zaginionych, a ich losów możemy się jedynie domyślać. 129 osób zniknęło, już nigdy nie widziano ich żywych. A przynajmniej tak się wydawało. Co się tam wydarzyło? I co wspólnego, być może, miały z tym puszki z żywnością, cud ówczesnej techniki, albo ołowiane rury? I czy to prawda, że wyprawy ratunkowe poczyniły większe odkrycia, niż docelowa wyprawa? Źródła: • Erebus & Terror - historia tragicznej... “Na zawsze w lodzie”, O. Beattie, J. Geiger “Sir John Franklin's Erebus and Terror Expedition: Lost and Found” Hutchinson Gillian https://www.alcumena.fundacjapsc.pl/i... (“Ekspedycja Franklina: fakty i mity w świetle nowych badań”, Natalia Kowalczyk Uniwersytet Łódzki, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego) • Polaraxa 76-20: Zaginiona wyprawa kap... https://diag.pl/pacjent/artykuly/szko...https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_p...https://www.national-geographic.pl/ar...

Jak możemy rozumieć „ciało” i „cielesność” w kontekście prozy science fiction… i nie tylko? Czy we współczesności nadal możemy rozmawiać o różnicach między ciałem a duszą, czy może jednak człowiek nierozerwalnie jest i tym, i tym? O tym, i o wielu innych ciekawych aspektach science fiction porozmawiamy w dzisiejszym odcinku. Wspomnimy o rozwiązaniach proponowanych przez tak znakomitych twórców jak Stanisław Lem i Jacek Dukaj oraz zastanowimy się, co ich prognozy mogą oznaczać dla świata, jaki obserwujemy dziś. #ciało #cielesność #sciencefiction #jacekdukaj #dukaj #stanisławlem #lem #literatura #literaturapopularna #kulturapopularna #popkultura

Prawda jest taka, że najokropniejsze już się wydarzyło. Zarazę tak okropna, że na zawsze zmieniła bieg historii. . Choroba wyjątkowo sprawiedliwa i nie oszczędzając nikogo, która do dzisiaj skrywa przed nami kilka tajemnic. Dołóżmy do tego powodzie, trzęsienia ziemi, a nawet słup ognia i kilka lat nieurodzajów - oto dosadny obraz Europy w przededniu uderzenia czarnej śmierci, w 1347 roku. Źródła: 1. “Dżuma. Czarna śmierć”, Kelly John 2. “Epidemie. Krótka historia”, Anna Trojanowska 3. “Czarna śmierć. Epidemie w Europie od starożytności do czasów współczesnych”, Susan Scott, Christopher Duncan 4. “Decameron”, Boccaccio 5. https://youtu.be/N8zFzbgfgWw 6. To nie szczury przyczyniły się do rozprzestrzenienia czarnej śmierci? Naukowcy odnaleźli nowego winowajcę - National Geographic (national-geographic.pl) 7. Gdzie zaczęła się Czarna Śmierć? Naukowcy odkryli miejsca pochodzenia szczepu dżumy. Jest tam do dziś - National Geographic (national-geographic.pl) 8. Dżuma – historia i nieznane oblicze choroby | Portal historyczny Histmag.org - historia dla każdego! 9. https://histmag.org/Dzuma-nowozytny-poradnik-jak-przetrwac-epidemie-10239 10. https://www.uj.edu.pl/wiadomosci/-/journal_content/56_INSTANCE_d82lKZvhit4m/10172/149827358 11. https://choices.com.pl/englishtogo/czarna-smierc-w-xiv-wiecznej-anglii/ A TU ZNAJDZIECIE PLIK Z DESKRYPCJĄ I ŹRÓDŁAMI: https://drive.google.com/file/d/1MOqHuCIpugxTkoasGljZ0DhFd5IQpPx_/view?usp=drive_link