Ένα έξτρα σπέσιαλ-σπέσιαλ για να σας πούμε καλό καλοκαίρι, ερχόμαστε ως μάρτυρες υπεράσπισης ταινιών που χλευάστηκαν, ΕΣΤΑΥΡΩΘΗΚΑΝ και χαρακτηρίστηκαν για διάφορους λόγους "κακές", "'άθλιες" ή/και "αποτυχημένες".

Οπλισμένοι με 3 ταινίες each, ο Στέλεος, ο Ατσιλέας και ο Ασημάκης επιχειρούν να ΣΩΣΟΥΝ και να αθωώσουν μικραί και μεγάλαι παραγωγαί και στην πορεία ΙΣΩΣ, λέμε ΙΣΩΣ να πείσουν και εσάς για τα λεγόμενά τους, μήπως και αισθανθούν ΛΙΓΟΤΕΡΟ άθλιοι.

Θα αποτύχομε ασφαλώς, αλλά ακούστηκε ωραίο το παραπάνω.

Επίσης και. Μπόνους κανονάκι. Όλσο δις.

ΤΖΟΝ ΤΡΑΒΟΛΤΑ.

Και τα λέμε σε περίπου έναν μήνα.

Πολλές φορές διαβάζουμε ή ακούμε ότι μια ταινια είναι ένα "love letter" σε κάτι. Λίγες φορές όμως κάτι τέτοιο ισχύει πραγματικά. Χωρίς ίχνος κυνισμού. To Lost Arcade είναι όμως μια 100% ερωτική επιστολή σε μια πραγματικότητα που κανονικά θα έπρεπε να έχει σβήσει, αλλά κάποιοι περίεργοι-τρελοί-ρομαντικοί την κρατούν ζωντανή.

Το απόλυτα from-the-heart δημιούργημα του Κερτ Βίνσεντ και της Αηρίν Τσιν κατεβαίνει τα σκαλιά του ημι-υπογείου και μαζί του ξεδιπλώνουμε και εμείς τις αναμνήσεις μας απο τα ουφάδικα, τις μπλιμπλικερί και τα δικά μας arcade.

Τα coin-ops που μας σημάδεψαν, αυτά που πέρασαν ξώφαλτσα και εν τέλει την δική μας σχέση με αυτά τα ξεχασμένα μαγαζιά που κάποτε ήταν ο λόγος για να "δραπετεύουμε" απο το σχολείο και την πραγματικότητα την ίδια.

Arcades man. This brought back some memories.

Για να μην χαλάσομε τελείως την ροή των ποδκαστ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΟΠΟ ΧΤΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΠΟΔΚΑΣΤΙΝ, βρισκόμεθα εδώ με ένα ΕΚΤΑΚΤΟ Φιλμ Πιτ, μιας και λόγω εργασιών δεν μποράμε ούλοι να είμαστε στας Αθήνας.

Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν, τραβάμε ελαφρό χειρόφρενο και κοιτάμε τις ταινίες που μας ΑΡΕΖΑΝ μέχρι στιγμής μέσα στο 2024. Συμφωνάμε σε όλα; Διαφωνάμε σε όλα; Συμφωνωδιαφωνάμε σε όλα; Και τελικά ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΚΑΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ του 2024, ή είμαστε τίποτα μαλάκηδες;

Αυτά και άλλα τόσα, στο σημερινό πεσόδιο, γιατί η δουλειά στο ημι-υπόγειο δεν σταματά ποτές.

Ομάδα επίλεκτων Γιοκαρίνηδων, Γόηδων και γενικών Μουσάτων πάει Βιετναμ να σώσει κάτι μόμολα, αλλά ο παλαιός της ομάδας παθαίνει ζουγκλο-φήβερ (οβ σορτς), παραμένει εκεί και μεταμορφώνεται σε ντραγκ οβερλορδ.

Χρόνια μετά, ο πιο μαλλιά-φανέλα-τρέλα της ομάδας καλείται απο την CIA να ξαναπάει στην ζούγκλα, να τονε βρει και να τον κάνει:

1. ντα

2. νεκρό

3. να επανέλθει στην τάξη

4. έναν συνδυασμό απο τα παραπάνω.

Στον δρόμο του θα συναντήσει σεξ γουόρκερς που γίνονται όπλα, σεξ γουόρκερς που κρατάνε όπλα και σεξ γουόρκερς που κοιτάνε όπλα. Μια πολεμική ταινία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απο μια άλλη πολεμική ταινία (κάποια, δεν χρειάζεται να γίνομε συγκεκριμέην), ένα έργο ζωής και μια έκφραση τέχνης που πάνω απο όλα μας κάνει να σκεφτούμε:

Τελικά, στο Βιετνάμ απο ποιο μήκος τρίχας και πέρα έτρωγες φυλάκα;

O φόλα υποτιμημένος αλλά φανατικά πιστός υπηρέτης του action cinema σε όλες του τις μορφές Αλβέρτος Πάγιουν, επιστρέφει στο υπόγειο, αφήνει στο ντουλάπι την ασπίδα του Κάπτεν Αμέρικα και κάμει το φόκους στην ίσως πιο ολοκληρωμένη στιγμή της καριέρας του με το Νέμεσις, ένα σαημπερ-πανκικό, low-budget, high cinematic stakes κομψοτέχνημα που θέλει να πει πολλά, ίσως να μην καταφέρνει πάντα, αλλά διατηρεί απαράμιλλο στυλ και πένταλ-του-δε-μέταλ ακσιονιές που όχι μόνο ζήλεψαν αλλά και αντέγραψαν πολλές παρόμοιες παραγωγές που ακολούθησαν.

Με τον Ολιβιέ ΓΚΓΚΓΚΓΚΓΚρούνεγγγγγγ στην θέση του πρωταγωνιστή, το καυτό χοτ-ροντ του Πάγιουν αναζητά και οφείλει να πάρει μια τίμια επανεξέταση, ένα πιο ειλικρινές ΑΣΕΣΜΕΝΤ απο το φθηνότατο "νταημ στορ μπλέηντ ράνερ" που έχει λάβει ανά τα χρόνια και ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙ ΑΥΤΟ ΑΝ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΑΝΧΑΛΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΜ ΠΙ;

Άλμπερτ, ΓΙΟΥ ΑΡ ΛΟΒΝΤ.

Η εν λόγω ταινία, είναι θα λέγαμε ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ταινια που σε έναν ιδανικό κόσμο ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ για να δώσει ζωή και σφυγμό στο σπουδαιότερο πόδκαστ στην ευρύτερη περιοχή της Αγίας Ζώνης.

Μιλάμε εντωμεταξύ για μια ταινία που τα έχει όλα. ΟΛΑ. Τσαμπουκάδες έχει, κωμωδία έχει, άκσιον έχει, ΟΜΟΡΦΑ παιδιά έχει, ΜΑΛΑΚΕΣ έχει, ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΤΟ ΕΧΕΙ, πιθανή σύνδεση για ένα σπίνοφ του Τζουράσικ Παρκ (οπως πρέπει να έχει ΚΑΘΕ ταινία που σέβεται τον εαυτό της) έχει, ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Ίσως ένα μπουκάλι τζιν και μια χουφτα μυοχαλαρωτικα αλλά νταξει, αυτά περισσότερο για την φάση.

O Tοντ Φίλιπς, πολλά, ΠΟΛΛΑ χρόνια πριν μας δώσει την σιχαμερή κουράδα του Τζόκερ, ξεκίνησε το ταξίδι του στα κινηματογραφικά με ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟΤΑΤΟ ΕΠΟΣ.

Ακολουθώντας τον GG Allin και την μπάντα του, ο Φίλιπς καταγράφει με πολλές φορές εμετική λεπτομέρεια τον ίσως πιο KONΤΡΟΒΕΡΣΙΑΛ φρόντμαν στην ιστορία της μουσικής , αλλά και τον κομιούνιτι των ανθρώπων που περιστρέφεται γύρω απο τον GG, απο τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΩΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΥΛ ΑΔΡΕΦΟ ΤΟΥ, μέχρι τους φίλους του απο το σχολείο, τους φανατικούς οπαδούς του και ΑΣΦΑΛΩΣ τον πρώην συνεργάτη του, για τον οποίον τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια ο κύριος Αχιλλέας.

Ή και όχι. Ενα ντοκιμαντέρ που ΞΕΚΑΘΑΡΑ δεν είναι για όλους και που ΞΕΚΑΘΑΡΑ θέλει γερό στομάχι, το Hated ήταν ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟ να κατέβει τα σκαλιά του ημι-υπογείου, SO HERE WE FUCKING ARE.

Ολοκληρώνουμε την τριπλέτα της Νέας Υόρκης αλλά ΟΧΙ ΤΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑ ΟΚ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ με το Flyin Cut Sleeves, σίγουρα το λιγότερο light hearted από τα προηγούμενα.

Το Μπρονξ παραμένει σκατένιο και κάπου μέσα σε όλα μια δασκάλα και μια συμμορία Πορτορικάνων με όραμα προσπαθούν να αλλάξουν τον ανθρωποχάρτη της εμπόλεμης ζώνης του Μεγάλου Μήλου.

Εξετάζοντας μια αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, το Flyin Cut Sleeves καταφέρνει να αποτυπώσει με άφθονη δόση ρεαλισμού μια περίοδο με μπόλικο sensationalism από μεριάς media και να μείνει μακριά από εύκολα συμπεράσματα.

Επίσης και. Μας εισάγει στην μουσική των Ghetto Brothers.