Kemikdere Köyü... İsmi bile ürpertici bir yer. On değil, yirmi değil… Tam elli sekiz sene öncesine gidelim. O zamanlar, bu köyde korkunç şeyler yaşandı. Bu köyün biraz dışında adı kahrolasıca Yezid adında bir büyücü adam yaşardı. Ahali bu lanet adamdan çekinir kimse onunla bir sofraya oturmazdı. Ama her kim yüreği kararsa onun taş evinin avlusunda alırdı soluğu. Kimi görümcesi kimi eltisi kimi kaynanası kimi gelinine büyü yaptırmak için… Kara ünü yayılmıştı civar köylere… Derlerdi ki kara ilmiyle ademoğlu gibi imtihandaki cinleri zincire vurmuş, öte dünyaya geçmesini engellermiş. Onların da başına bela olmuş, günah işlemeye zorlarmış. Derler ki dünya malı böyle adama daha çok verilir. Yüzlerce binlerce altın kurmuş, dünyada her şeyi yapmasına yetecek bir servet edinmiş ki kağnılara yüklesen taşımaz çatlarmış. Ama açgözlülük bu ya, bu Yezid köydeki kadınlara da göz koymuş. Her gece birini ikisini tılsımlayıp yanına çağırır, onları kötü emellerine alet edermiş.. Köyde huzursuzluk artmış. Herkes karısının buraya gittiğini biliyor ama ses çıkaramıyormuş. Beraber olduğu kadınların hepsi hamile kalmış. Tılsımlanan kadınlardan bin bir pişmanlıkla canına kıyanlar olmuş. Bu dehşet verici olaylar sürüp giderken günlerden bir gün köylülerden cesur bir çocuk Yezid uyurken eve girip boynundaki mührü alıp bahçedeki kuyuya atmış. Bu mühür ki cinlerin prangalarının anahtarıymış. Cinler serbest kalır kalmaz Yezid’i uyandırmış. Ah ki ne ah! O çığlıkları unutabilmek ne mümkün. Derler ki günlerce yerden yere vurmuş cinler onu da ancak geçmiş hırsları. Artık büyücüden geriye birkaç parça kemik kalmış, kemikleri de köye adını veren o dereye atmış cinler. Ardından hazinesini de kör kuyuya taşımışlar ve sanki hiç var olmamış gibi üzerini de kapatmışlar. Ve yemin etmişler, bu kanlı define bir daha asla ama asla harcanmayacak. İnsanoğlu unutkandır, her şeyi unutur. Hele ki unutmak isterse hiçbir şey duramaz önünde… En büyük acılar en büyük kötülükler en büyük korkular bir çırpıda unutulur. Bu olay da köylünün zihninde gitgide daha az yer kaplar olmuş; en sonunda kocaman bir hiç kalmış geriye. Ama halen birileri konuşur dururmuş bu yıkık dökük evin bahçesinde yer alan tümseğin altında adı sanı unutulmuş bir adamın hazinesi olduğunu.

Seslendirenler:

Kaan CAN - ANLATICI

Kemal SAĞLAM - HÜSEYİN

Soykan CENGİZ - HAKAN

Mesut AYDIN - HAKKI HOCA

Nesrin ALKAN - CEYDA

Oğuz BİLGİN - CİN

İdil KOÇASLAN - CİN (YANKI)

Egemen ULUSOY - HACİZ MEMURU

Özgen ÇAM - GÜLÜMSER (HÜSEYİN'İN EŞİ)

Yazan & Yöneten: Mustafa MEN Reji Asistanı: Emirhan ÇALIŞKAN

Yapım Asistanı: Onur ALDEMİR

Cast: Kemal SAĞLAM

Kurgu: Mustafa MEN

Yapım: Kültürel Güncel

2024