Showing results by narrator "Michal Breitenwald" in All Categories

Reportaz o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m. in. dzieki temu utworowi rozpowszechnil i utrwalil sie mit majora Henryka Dobrzanskiego, ps. "Hubal". W 1945 roku we Wloszech Melchior Wankowicz spotkal jednego z hubalczyków, który opowiedzial mu dzieje oddzialu. Tym zolnierzem byl Romuald Rodziewicz, ps. "Roman". Jego relacja doczekala sie kilku wydan.

Jeden z najpiekniejszych romansów historycznych w literaturze polskiej. Tytulowa bohaterka, wiodla spokojne zycie szlachcianki u boku swego duzo starszego meza, szambelana - Anastazego Walewskiego. Trzymala sie z dala od dworskich rozrywek. Wszystko zmienilo sie, gdy pewnego dnia wyjechala, by powitac cesarza Francuzów - Napoleona. Ze strony wladcy byla to milosc od pierwszego wejrzenia, ona dlugo opierala sie jego urokowi. Ostatecznie pare polaczylo gorace uczucie i nawiazali dlugoletni romans. Idealne polaczenie faktów historycznych z literacka fikcja.

Tytulowa bohaterka, wiodla spokojne zycie szlachcianki u boku swego duzo starszego meza, szambelana - Anastazego Walewskiego. Trzymala sie z dala od dworskich rozrywek. Wszystko zmienilo sie, gdy pewnego dnia wyjechala, by powitac cesarza Francuzów - Napoleona. Ze strony wladcy byla to milosc od pierwszego wejrzenia, ona dlugo opierala sie jego urokowi. Ostatecznie pare polaczylo gorace uczucie i nawiazali dlugoletni romans. Idealne polaczenie faktów historycznych z literacka fikcja.

Znakomita opowiesc o tworzeniu podwalin PRL - u. Autor pokazuje, ze okres pomiedzy zakonczeniem okupacji hitlerowskiej, a Odwilza Pazdziernikowa 1956 roku, to nie tylko czas dyktatury, walki z wrogami klasowymi, cenzura, ale równiez epoka, w której zyli zwykli ludzie. Rózni ludzie, ci szlachetni, oddani Polsce, ale takze ci pozbawieni skrupulów, niegodziwi.

Nostalgiczna podróz w czasie. Autor powraca pamiecia w rodzinne strony, by opisac nieistniejacy swiat kresowych dworów: litewskie Nowotrzeby i bialoruskie Kaluzyce. Z duza pieczolowitoscia odtwarza wyglad budynków, sprzetów, a takze zwyczaje i potrawy. Wspomina dzieciece zabawy i ludzi, których wtedy spotkal.

Czwarta czesc slynnego cyklu powiesciowego. Poznajemy nowe, czesto zaskakujace cechy postaci wczesniej juz znanych. Proust w dalszym ciagu podejmuje próbe zdefiniowania milosci i jej przyczyn. Autor jak zawsze mistrzowsko kresli opisy zachowan, a przede wszystkim stanów ducha swoich bohaterów. Nierzadko sa one zabarwione duza doza poczucia humoru, co czyni dzielo, znacznie przystepniejszym w odbiorze.

Rodzina glównego bohatera zamieszkuje w skrzydle palacu rodu de Guermantes. On sam zakochuje sie w pani de Guermantes. Aby sie do niej zblizyc, za wszelka cene próbuje zdobyc przychylnosc rodziny.

"Uwieziona" to piata czesc cyklu "W poszukiwaniu straconego czasu" Marcela Prousta. Zarazem pierwsza, która ukazala sie po smierci autora. Jest to studium zwiazku z kobieta ,a takze rozwazanie zawilosci relacji damsko - meskich, damsko - damskich i mesko - meskich.

Wchodzaca w sklad monumentalnego cyklu "Komedia ludzka" powiesc o mlodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryza i od wewnatrz poznaje srodowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje sie, ze w tym bezwzglednym swiatku cynizm, interesownosc i smak wladzy nad konsumentami sztuki to najwyzsze wartosci. Z poczatku pelen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci zludzenia i sam ulega obowiazujacym tutaj regulom.

Stanislawa Ignacego Witkiewicza - filozofa, prozaika, poete, dramaturga, malarza i fotografa zapewne zna kazdy. Prawdopodobnie kazdy tez doskonale wie o jego eksperymentach ze srodkami psychoaktywnymi. "Narkotyki" uwaza sie za jeden z najbardziej interesujacych opisów wplywu kilku z nich (m.in. morfiny, peyotlu, kokainy, eteru, alkoholu i nikotyny) na percepcje i funkcjonowanie organizmu. I oto przed Panstwem zapiski artysty we wspanialej interpretacji Michala Breitenwalda. Witkacy dzieli sie w nich osobistymi przezyciami, jakich doswiadczal po zazyciu kazdego ze specyfików. Co zastanawiajace, w swojej rozprawie pokusil sie tez o akcenty dydaktyczne i moralizatorskie. Dzielo ze wszech miar wyjatkowe!

"Nie ma Albertyny" to szósta czesc cyklu "W poszukiwaniu straconego czasu". Bohater rozstal sie z Albertyna, ale zaluje tego i pragnie ja odzyskac. Niestety, dowiaduje sie, ze ukochana zginela w wypadku. Zyskuje tez potwierdzenie, ze byla homoseksualistka. Jest juz za pózno na wszystko... poza rozpacza i spózniona zazdroscia.

Marcel powoli godzi sie ze strata. Ponownie spotyka Gilberte, wyjezdza w podróz do Wenecji. Zycie bez Albertyny jest mozliwe.

Jeden z pierwszych reportazy Wankowicza, opisujacy tygodniowy pobyt w ZSRR. Na radziecka Rosje patrzyl okiem zyczliwym i nieuprzedzonym, choc takze bez wiekszego entuzjazmu. Wankowicz mial niezwykly dar obserwacji, latwosc nawiazywania kontaktów z ludzmi, ogromna ciekawosc drugiego czlowieka, a co najwazniejsze zyczliwosc dla niego. Cechy te sa doskonale widoczne w tekscie, stanowia wyróznik calej twórczosci autora, czyniac ja wyjatkowa i ponadczasowa.

Niedokonczona, ostatnia powiesc Witkacego. Glównymi bohaterami sa dwaj przyjaciele: Izydor i Marceli. Ich relacja zostaje wystawiona na próbe, gdy jeden zeni sie z byla dziewczyna drugiego. Fabula jest pretekstem do ukazania waznych problemów spolecznych. Witkacy prezentuje tu swój specyficzny system filozoficzny, narzeka na upadajaca sztuke i literature.

Trzeci tom dziel zebranych Melchiora Wankowicza, zawiera utwory o tematyce wojennej. Sa to m.in.: reportaze dotyczace I wojny swiatowej i wojny polsko - bolszewickiej. Reportaze Wankowicza, lacza autentyzm zdarzen z elementami wspomnieniowymi i fabularno - anegdotycznymi. Ponadto widac w nich wrazliwosc pisarza na rózne barwy i odcienie polszczyzny. W 1999 roku na podstawie "Szpitala w Cichiniczach" nakrecono film pt. "Wrota Europy", w rezyserii Jerzego Wójcika.

Zbiór felietonów i reportazy publikowanych m.in. na lamach: "Gazety Wyborczej", "Dekady Literackiej", czy paryskiej "Kultury" w latach 1994 - 2003. Teksty sa niezwykle róznorodne tematycznie, od spraw lekkich po powazne: problemy spoleczne, historyczne, obyczajowe kulturowe. Autor ma doskonaly zmysl obserwacji, wnikliwie analizuje ludzkie zachowania. Za sprawa doskonalego poczucia humoru, umiejetnosci zachowania dystansu do samego siebie i wartkiego jezyka Kalinin równie czesto wprowadza czytelnika w doskonaly nastrój, co melancholijna zadume.

Wchodzaca w sklad monumentalnego cyklu "Komedia ludzka" powiesc o mlodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryza i od wewnatrz poznaje srodowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje sie, ze w tym bezwzglednym swiatku cynizm, interesownosc i smak wladzy nad konsumentami sztuki to najwyzsze wartosci. Z poczatku pelen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci zludzenia i sam ulega obowiazujacym tutaj regulom. Ostatnia ostoja uczciwosci jest jego przyjaciel prowadzacy drukarnie w rodzinnym Angoulême.

Mistrz reportazu tym razem o zaleznosciach w jakie uwiklany jest nasz kraj. Poglady gloszone przez Wankowicza byly wówczas bardzo niepopularne. Napisal on, ze "chociaz Polska nalezy kulturowo do Zachodu, geopolitycznie jest uzalezniona od Wschodu". To w takim kontekscie umiejscawia on Polske w tytulowym klubie trzeciego miejsca. Utwór powstal podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych i wydano go w 1949 nakladem Instytutu Literackiego w Paryzu.

W drugim tomie "Karafki La Fontaine'a" Melchior Wankowicz kresli portret reportera doskonalego. Pisze o cechach, które powinien on posiadac. Wsród nich na pierwszym miejscu wymienia: zaangazowanie, ciekawosc swiata, komunikatywnosc, empatie. Ponadto duzo uwagi poswieca technicznej stronie pisania tekstów: doborowi odpowiedniego tytulu, grafiki, która ma za zadanie wzmacniac percepcje czytelników, rzetelnosci dziennikarskiej, prawidlowemu cytowaniu.

Ostatnie dzielo pisarza wydane za jego zycia. Jest to dowcipna, erudycyjna rozprawa o gatunkach pisarstwa, które ma swój poczatek w potrzebie podzielenia sie z innymi swoimi przezyciami. Na tom skladaja sie krótkie teksty, poswiecone sztuce pisania reportazy. Autor skupia sie na uwagach na temat jezyka, fonetyki. Analizuje proces slowotwórczy i przywoluje jezyk polskiej emigracji, podkresla wage humoru i jego intelektualny aspekt. W tekstach znajdziemy zarówno refleksje historyczna, jak i merytoryczna, stylistyczna i etyczna. Na uwage zasluguje konsekwentna, przystepna narracja, która nie spowalnia tempa calosci.

Jak osiagnac duchowa doskonalosc? Jak byc dobrym mówca i liderem? Oto zalozenia i porady oparte na islamskim mistycyzmie, podane w lekkiej, przyjemnej formie. Arabski medrzec Ibn Musa al Mansur zyl w Bagdadzie w XIV wieku i nauczal wedle sufickiego porzadku swiata. Jedna z ostatnich ksiag z jego przypowiesciami splonela w pozarze Biblioteki Aleksandryjskiej. "Turban Mistrza Mansura" jest próba rekonstrukcji jego nauk, w których pokora, uczciwosc i szacunek wobec rozmówcy odgrywaja nadrzedna role. Uniwersalne madrosci wschodu bez watpienia znajda zastosowanie i w naszej rozchwianej kulturze.