За отпорноста на градовите последните години наголемо се истражува, дискутира и делува низ светот, а поимот сѐ почесто се користи и кај нас. Имаме и Стратегија за отпорно Скопје и неколку студии кои истражуваат посебни сегменти од оваа тема. Но за точно да прецизираме што подразбира отпорност на еден град и што тоа подразбира во контекстот на Скопје консултираме двајца соговорници кои засебно се бават со одделни сегменти на проблемот.

Во поткастот зборуваме со биологот Кирил Арсовски кои во моментот е вклучен го „Upsurge“ - голем меѓународен проект на истражувачки и научни организации од цела Европа меѓу кои е и Институтот за комуникациски студии од Скопје за идентификување на решенија за зголемување на отпорноста на градовите инспирирани од природата и со архитектката и урбан социолог Ива Петрунова.

Кога е во прашање Скопје двајцата не се големи оптимисти, но сепак гледаат сегменти во градот на кои би можеле да се подобрат за нашата метропола да биде поотпорна на сите предизвици, а најмногу на оние кои ќе ги носат климатските промени. Отпорност на градовите не е само отпорност на земјотреси, туку и на загадување, топлина, поплави, метеж, бука... баш сѐ она што му недостасува на Скопје.

Над 45 илјади километри велосипедски автопати се изградени во земјите од ЕУ. Кај нас уште се гордееме само со најдолгата слична патека - онаа на кејот на Вардар. Велосипедското поврзување меѓу нашите градови може да придонесе за развој на помалите места кои се заобиколени од главните автопати во земјата. Имаме доста рути кои лесно може да се надополнат со „велосипедски автопати“ со што ќе се отвори нова можност за патување и уживање во земјата. Во овој поткаст со велосипедистите и вело-активистите Никола Нешкоски и Дарко Арсовски разговараме на темата, дали во Македонија се потребни вакви велосипедски поврзувања, што опфаќа тааа инфраструктура, каде се најлесно изводливи, кои би биле продибивите од нив и какви се искуствата од возењето по вакви патишта во странство. Слушнете.

Со закоравената пракса да се палат стрништата на земјоделските површини се гори плевелот, отпадот од нивите, но и почвата. Неретко горат и шуми, а за жал се случува да настрадаат и луѓе. Поради промените во климата, сега, во сезоните кога се палат стрништата, природата е посува отколку што била претходно, па огнот лесно наоѓа храна и може да се оттргне од контрола и да направи многу поголема штета. Во нашиот нов поткаст разговараме зошто оваа пракса се одржува тврдоглаво и покрај мноштвото предупредувања да не се прави, многуте обуки за штетните последици, како и можните казни ако се фатат оние кои подметнуваат вакви огнови?

Со експертката за почви и професорка од Земјоделски факултет, Татјана Миткова, зборуваме за како палењето влијае врз квалитетот на почвата, со Валентин Захариев, виш советник во Агенцијата за поттикнување на развој во земјоделството за палењето на стрништа во кочанско и за едукацијата на земјоделците и со Горјан Јовановски, советник од Зелен хуман град во Град Скопје за минатите иницијативи на градот за собирање на земјоделскиот отпад како и за иницијативата за отворање на компостари. Слушнете.