W tym odcinku zapraszam do zapoznania się z trzema wspomnieniami i trzema różnymi sytuacjami, w których Bolesław Chrobry i jego rodzina byli upamiętniani w instytucjach Kościoła cesarskiego w 1 połowie XI w. Bo choć z punktu widzenia wielkiej polityki wydawać by się mogło, że po śmierci Ottona III skończyły się dobre relacje władcy Polski ze światem niemieckiej arystokracji, to nic bardziej błędnego. Nie tylko dlatego, że więzi polityczne i rodzinne przetrwały zwrot w polityce, ale tez dlatego, że dla instytucji Kościoła polityka nie była najważniejszym argumentem w ocenie wagi związków z możnymi benefaktorami. Także z punktu widzenia dworu piastowskiego związki kulturowe z Cesarstwem i jego Kościołem były głębsze i trwalsze niż jakiekolwiek relacje polityczne. Zanurzmy się zatem w świat pamięci średniowiecznego Kościoła Rzeszy, by wraz z Piastami stać się częścią jego kulturowego dziedzictwa.

Więcej na ten temat: M. Derwich, Kanonicy świeccy, Bolesław Chrobry i Magdeburg. Ze studiów nad "zapomnianą" instytucją kościelną, [w: Viae historicae. Księga jubileuszowa..., Wrocław 2001, s. 233-241; P. Wiszewski, Domus Bolezlai. W poszukiwaniu tradycji dynastycznej Piastów (do około 1138 roku), Wrocław 2008, s. 492-499.