Określenie „kryzys” pochodzi z języka greckiego i w sensie ogólnym oznacza wybór, decydowanie, zmaganie się. Jednak kryzys można rozumieć też jako punkt zwrotny, kiedy pewna narracja się kończy i wypala, a otwiera się przed nami pole do myślenia o nowej narracji.

To cenny moment niezdefiniowania, który daje możliwości pójścia w różnych kierunkach. Kryzys może więc prowadzić do transformacji. Co jest ostatecznie najbardziej pomocne w przejściu przez ten życiowy punkt zwrotny? Jak rozumieć przemianę? Na ile uniwersalne duchowe prawdy mogą w dzisiejszych czasach stanowić dla nas wsparcie? W czym szukać wewnętrznej siły? Nie ma wątpliwości, że kryzysy coraz liczniej dotykają naszego życia – prywatnego, społecznego i globalnego – eksperci zaś mówią, że doszliśmy do momentu nieusuwalnego wielokryzysu. Jak odnaleźć się w turbulentnych czasach polikryzysu? Czy kryzysy możemy uprzedzić? Nauczyć się na zaś? Czy każdy z nas musi ich w swoim życiu doświadczyć?

Bartłomiej Dobroczyński – psycholog, dr hab., profesor nadzwyczajny w Instytucie Psychologii UJ. Członek Kolegium Interdyscyplinarnego Centrum Etyki Wydziału Filozoficznego UJ oraz zespołu miesięcznika „Znak”. Zajmuje się historią psychologii, psychopatologii i psychoanalizy, irracjonalizmem, relacją między duchowością a psychiką, a także sztuką i alternatywnymi ruchami kulturowymi. Autor m.in.: „New Age. Il pensiero di una ‘nuova era’” (1997), „Idea nieświadomości w polskiej myśli psychologicznej przed Freudem” (2005), „Kłopoty z duchowością. Szkice z pogranicza psychologii” (2009). Współautor książek: „Historia polskiej myśli psychologicznej” (2009, z Teresą Rzepą), „Od Jekelsa do Witkacego. Psychoanaliza na ziemiach polskich pod zaborami 1900-1918. Wybór tekstów” (2016, z Pawłem Dyblem), „Czyje jest nasze życie?” (2017, z Olgą Drendą) oraz „Niezabliźniona rana Narcyza. Dyptyk o nieświadomości i początkach polskiej psychoanalizy” (2018, z Mirą Marcinów).