Στις 19/08 τo Film Pit προσγειώνεται στο ΚΠΙΣΝ για να «ντύσει» την Πανσέληνο του Αυγούστου με ταινίες από το κινηματογραφικό του μπαούλο σε ένα μαραθώνιο ταινιών με 80s νοσταλγία. Τέρατα της μυθολογίας, αυτοκίνητα χωρίς φρένα, καημπόηδες χωρίς άλογα, διάλογοι με αξέχαστες ατάκες, αγωνία, δράση, ψυχεδέλεια και μια μεταμεσονύχτια έκπληξη σας μπονους κανονάκι περιμένουν.

Σε αυτό το Αυγουστιάτικο σπέσιαλ, ο Ατσιλέας, μόνος κι έρημος στο υπόγειο της Αγίας Ζώνης, σας παίρνει από το χεράκι για μια γύρα στις ταινίες που επιλέξαμε για σας.

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ βρισκει την ευκαιρία να ρίξει και λίγο φως σε έναν σημαντικό συντελεστή από την κάθε ταίνια γιατί πως αλλιώς θα περάσει η ώρα μεσημεριάτικα το φελέκι μου μέσα.

Ένα έξτρα σπέσιαλ-σπέσιαλ για να σας πούμε καλό καλοκαίρι, ερχόμαστε ως μάρτυρες υπεράσπισης ταινιών που χλευάστηκαν, ΕΣΤΑΥΡΩΘΗΚΑΝ και χαρακτηρίστηκαν για διάφορους λόγους "κακές", "'άθλιες" ή/και "αποτυχημένες".

Οπλισμένοι με 3 ταινίες each, ο Στέλεος, ο Ατσιλέας και ο Ασημάκης επιχειρούν να ΣΩΣΟΥΝ και να αθωώσουν μικραί και μεγάλαι παραγωγαί και στην πορεία ΙΣΩΣ, λέμε ΙΣΩΣ να πείσουν και εσάς για τα λεγόμενά τους, μήπως και αισθανθούν ΛΙΓΟΤΕΡΟ άθλιοι.

Θα αποτύχομε ασφαλώς, αλλά ακούστηκε ωραίο το παραπάνω.

Επίσης και. Μπόνους κανονάκι. Όλσο δις.

ΤΖΟΝ ΤΡΑΒΟΛΤΑ.

Και τα λέμε σε περίπου έναν μήνα.

Πολλές φορές διαβάζουμε ή ακούμε ότι μια ταινια είναι ένα "love letter" σε κάτι. Λίγες φορές όμως κάτι τέτοιο ισχύει πραγματικά. Χωρίς ίχνος κυνισμού. To Lost Arcade είναι όμως μια 100% ερωτική επιστολή σε μια πραγματικότητα που κανονικά θα έπρεπε να έχει σβήσει, αλλά κάποιοι περίεργοι-τρελοί-ρομαντικοί την κρατούν ζωντανή.

Το απόλυτα from-the-heart δημιούργημα του Κερτ Βίνσεντ και της Αηρίν Τσιν κατεβαίνει τα σκαλιά του ημι-υπογείου και μαζί του ξεδιπλώνουμε και εμείς τις αναμνήσεις μας απο τα ουφάδικα, τις μπλιμπλικερί και τα δικά μας arcade.

Τα coin-ops που μας σημάδεψαν, αυτά που πέρασαν ξώφαλτσα και εν τέλει την δική μας σχέση με αυτά τα ξεχασμένα μαγαζιά που κάποτε ήταν ο λόγος για να "δραπετεύουμε" απο το σχολείο και την πραγματικότητα την ίδια.

Arcades man. This brought back some memories.