In aflevering 23 gaan we het hebben over een onderwerp dat vaak onbesproken blijft, maar dat van groot belang is voor de levenskwaliteit van mensen die leven met en na kanker: seksualiteit en intimiteit.

Kanker raakt ons op vele manieren, zowel fysiek als emotioneel. Het beïnvloedt onze relaties, ons zelfbeeld en ons vermogen om van intimiteit te genieten. Helaas blijft seksualiteit een onderwerp waar veel mensen, zelfs zorgverleners, niet gemakkelijk over praten. Dit taboe kan leiden tot gevoelens van isolatie, schaamte en onzekerheid voor degenen die al door een zware periode gaan.

In deze aflevering gaan we dieper in op de impact van kanker op seksualiteit en intimiteit. We bespreken waarom dit onderwerp zo belangrijk is, welke uitdagingen patiënten en hun partners en hulpverleners kunnen tegenkomen, en hoe we het gesprek kunnen openen om deze taboes te doorbreken.

Ivonne Oomen is oncologie verpleegkundig in hart en nieren en coordinator Care for cancer /Allerzorg Zuidoost Brabant. Deze organisatie begeleidt patiënten en diens naasten indien nodig in de Psychosociale (na)zorg op alle domeinen van het leven.

Daarnaast heeft ook Ivonne ook de seksuologie opleiding gevolg en is ze sinds een aantal jaren gastdocent hier o.a. op de Fontys.

Verder is ze een eigen IPSO huis aan het opzetten in de Kempen, Centrum EigenWeijzer en is ze betrokken bij een verblijfshuis/hospice voor AYA'S in Eindhoven.

Hierbij stuurt Ivonne de consulenten aan, verbindt netwerken met ziekenhuizen, huisartsen, informele zorg en sociaal domein. Alles over de muren van het ziekenhuis heen, dus in de eerstelijnszorg.

Sandra Schakie geeft als vrijwilligster en ervaringsdeskundige gastcolleges op Fontys Mens en Gezondheid bij studies Verpleegkunde en MBRT (Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken).
Ze spreekt openhartig over o.a. seksualiteit en intimiteit bij kanker (en bij niet-aangeboren hersenletsel).

In aflevering 22 alweer gaat het over het verpleegkundig proces, op weg naar de best passende zorg.

Jelle Reijngoudt is als docent-onderzoeker verbonden aan Fontys Mens en Gezondheid en is daarnaast verpleegkundige en verplegingswetenschapper in opleiding.

José van Dorst is wijkverpleegkundige, bestuurslid bij Scholing en bevordering wijkverpleegkundige en promovenda aan Maastricht University, waar zij onderzoek doet naar praktijkvariatie rondom de indicatiestelling in de wijkverpleging.

Toen Mohamad Alabdullah Alolayes 15 jaar oud was, is hij gevlucht vanuit Syrië naar Nederland, samen met zijn oom. Hij stond er niet bij stil welke taal hier gesproken werd, en ondanks de moeilijkheden die zij onderweg hebben meegemaakt, wilde hij gewoon weg om zijn puberteit te ervaren, of in ieder geval wat daar nog van over was. Van jongs af aan werd zijn zus en hem geleerd dat hij dokter zou worden en zijn zus apotheker. Zijn zus heeft in Syrië farmacie gestudeerd, en Mo wilde mijn droom volgen.

Ondanks zijn opleiding en zijn inspanningen om zich aan te passen aan de Nederlandse maatschappij en ondanks het spreken van de Nederlandse de taal, wordt hij nog steeds gezien als een buitenlandse jongen en ervaart hij racisme van zijn patiënten in het ziekenhuis. Dit zou niet moeten gebeuren. We leven in een modern land, we leven in 2023!