EINDELIJK! Mark Zuckerberg, CEO van Meta (Facebook en Instagram), heeft gisteren een opvallende bekentenis afgelegd. Hij geeft toe dat zijn bedrijf censuur heeft toegepast tijdens de COVID-19-pandemie én dat Meta betrokken was bij het beïnvloeden van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020. Volgens Zuckerberg gebeurde dit onder druk van de regering-Biden en de FBI. Hij beweert nu spijt te hebben van deze acties en wil politiek neutraal opereren in de toekomst.

Deze bekentenis is opvallend en komt op een cruciaal moment. Met de aankomende verkiezingen in de Verenigde Staten lijkt Zuckerberg de hete adem in zijn nek te voelen. Veel critici beschouwen zijn uitlatingen als een vorm van schadebeperking, een poging om juridische vervolging te vermijden. Vergelijkingen worden gemaakt met de houding van iemand die pas spijt toont nadat hij betrapt is. De vraag rijst of deze ‘mea culpa’ oprecht is, of slechts een strategische zet om toekomstige problemen te ontwijken.

In een opvallende en verontrustende ontwikkeling is Pavel Durov, de oprichter en CEO van de berichtendienst Telegram, afgelopen zaterdag opgepakt op de luchthaven Le Bourget bij Parijs. Durov, een 39-jarige Frans-Russische miljardair, werd gearresteerd kort nadat hij met zijn privéjet landde vanuit Azerbeidzjan. Volgens Franse media, waaronder TF1 en BFMTV, is de arrestatie het gevolg van een Frans arrestatiebevel waarin Durov wordt beschuldigd van medeplichtigheid aan misdaden die via Telegram worden gepleegd, zoals drugshandel, kindermisbruik en fraude.

De kern van de aanklacht tegen Durov lijkt echter niet de misdaden zelf te zijn, maar zijn weigering om in te grijpen en censuur toe te passen op Telegram. Telegram staat bekend als een platform met een sterke focus op privacy en vrijheid van meningsuiting. Deze fundamentele waarden worden door sommige autoriteiten gezien als een bedreiging, omdat ze Telegram in staat stellen een toevluchtsoord te zijn voor gebruikers die strenge censuur en toezicht willen vermijden. De vraag rijst: Wat is Durovs werkelijke misdaad? Zijn vastberadenheid om Telegram een vrijhaven te laten zijn voor vrije meningsuiting zonder concessies te doen aan overheden die druk uitoefenen om inhoud te censureren?

In het huidige politieke landschap worden de lijnen steeds scherper getrokken. Het debat lijkt meer op een slagveld, waarbij ideologische tegenstellingen en polariserende boodschappen de boventoon voeren. Deze week was het opnieuw duidelijk hoe de mainstreammedia ons een links narratief proberen op te dringen. Toch lijkt het erop, maar misschien vergis ik me, dat steeds meer mensen deze agenda doorzien. En dat fenomeen beperkt zich niet tot België of Europa, maar is zichtbaar in de hele Westerse wereld.

Laten we beginnen in de Verenigde Staten. Dag in, dag uit lijkt het alsof de media er alles aan doen om Kamala Harris neer te zetten als een superster. Als we hen mogen geloven is ze de belichaming van een moderne "wonder woman". Dat ze als vicepresident de afgelopen jaren nauwelijks zichtbaar was en dat haar partij verantwoordelijk is voor veel van de huidige ellende, blijft onbesproken. In plaats daarvan wordt er dagelijks ingehamerd dat alles met haar zal veranderen en dat we koste wat het kost moeten voorkomen dat "die duivelse Trump" opnieuw president wordt. Dit negatieve frame over Trump horen we al jaren. Ook deze week was het niet anders…

De afgelopen week was het nieuws gevuld met verhalen die, op z’n zachtst gezegd, een aantal zaken in een heel ander daglicht plaatsen. Laten we beginnen met het nieuws dat de Oekraïense president Zelensky op de hoogte was van de plannen om de Nord Stream-pijpleidingen op te blazen. Volgens The Wall Street Journal had hij zelfs aanvankelijk toestemming gegeven voor de sabotage, totdat de CIA hem verzocht het plan te staken. Het meest opmerkelijke? De uiteindelijke beslissing om door te gaan kwam van generaal Valeri Zaloezjny, het hoofd van de Oekraïense generale staf. En nu, bijna twee jaar later, vaardigt Duitsland eindelijk een internationaal aanhoudingsbevel uit.

De recente ontwikkelingen rondom het gesprek tussen Elon Musk en Donald Trump hebben opnieuw een venijnige klauw blootgelegd die steeds dieper in onze vrijheden graaft. Doorgaans schrijf ik enkel op zondag maar deze keer kon ik opnieuw niet wachten. Wat zich afspeelt aan de zijlijn van dit interview is immers te hallucinant om onbenoemd te laten.

Het is iets meer dan twee maanden geleden dat we op 9 juni 2024 naar de stembus trokken. Ik geef eerlijk toe dat ik er nadien even de stekker moest uittrekken. De batterijen waren leeg, de behoefte aan rust was groot. Toch bleef ik de media meestal vrij nauwgezet volgen, en vaak genoeg voelde ik de drang om mijn gedachten van me af te schrijven. Maar soms is het beter én gezonder om even afstand te nemen. Deze week las ik echter zaken in de kranten die me niet langer stil kunnen laten zitten. En dus ben ik terug, met mijn zondagse column. Of ik elke week weer op post zal zijn weet ik nog niet. Maar voor nu: hier gaan we weer!


Alle teksten en meer informatie vindt u op:

www.stevenschrijft.be